"O andarilho" jest drugim filmem z trylogii Guimarãesa poświęconej samotności, kontynuacją filmu "A Alma do Osso". Reżyser podróżował ze swoją niewielką ekipą po brazylijskich drogach federalnych w północno-wschodnim stanie Minas Geraism. Podczas podróży spotkał trzech samotnych podróżników: Valdemara, Nercino i Paulão. Bohaterowie włóczyli się bez celu, czasem przypadkowo na siebie wpadali, w efekcie każdy z nich konstruował swój własny krajobraz wokół siebie. Reżyser kręcił materiał, nie ingerując w życie bohaterów, skupiając się wyłącznie na ich świecie.
Guimarães wydaje się być kompletnie niezainteresowany samymi biografiami bohaterów, uwagę skupia na chwili bieżącej - ich przypływach złości, milczenia, anegdot, które opowiadają. jest drugim filmem z trylogii Guimarãesa poświęconej samotności, kontynuacją filmu "A Alma do Osso". Reżyser podróżował ze swoją niewielką ekipą po brazylijskich drogach federalnych w północno-wschodnim stanie Minas Geraism. Podczas podróży spotkał trzech samotnych podróżników: Valdemara, Nercino i Paulão. Bohaterowie włóczyli się bez celu, czasem przypadkowo na siebie wpadali, w efekcie każdy z nich konstruował swój własny krajobraz wokół siebie. Reżyser kręcił materiał, nie ingerując w życie bohaterów, skupiając się wyłącznie na ich świecie.
Guimarães wydaje się być kompletnie niezainteresowany samymi biografiami bohaterów, uwagę skupia na chwili bieżącej - ich przypływach złości, milczenia, anegdot, które opowiadają.