Wątek szpiegowski się nie urywa, po prostu schodzi na dalszy plan, by pokazać dlaczego bohaterowie zachowują się tak, jak się zachowują i jakie są nastroje w Polsce w tamtym okresie.
To, że ktoś pije, by zagłuszyć przeszłość recenzent uważa za zabawne? Nie no, pogratulować. Niech idzie pooglądać żuli spod Biedronki, będzie miał komedię za darmo.
Dyrektor PKiN i Manski są pokrewnymi duszami. Obaj mają za sobą dramatyczne przeżycia, które pchnęły ich do alkoholizmu. Ich znajomość ma kluczową rolę w finalnej intrydze. To dziwne, że w filmie znalazły się sceny jak spędzają wspólnie czas i poznają się bliżej? I ich pijacki wypad to zdecydowanie nie jest połowa filmu.
Że niby rozmowy o wojennych przeżyciach Dyrektora miałyby się kłucić z "przaśnymi scenkami alkoholowymi"? Niby dlaczego? Te sceny pokazują jak w Polsce było, jaki stosunek mieliśmy wtedy do Rosjan, dlaczego kibicowaliśmy Amerykaninowi Manskiemu, dlaczego Dyrektor mu pomagał. Scena z Magda Boczarską jasno to pokazuje. Dyrektor uznał "Joszka" za swojego i pokazał mu jaką siłę ma bycie w partii i jak Polacy się czują pod kontrolą Związku Radzieckiego.
Agenci nie podejmują działań. Agenci przygotowują się do możliwej szybkiej ewakuacji i czekają na znak od Gifta jednocześnie pilnując Maskiego, żeby grał swoją rolę.
Pojedynki nie trzymają w napięciu?! A ta świetna scena, gdy Manski dwukrotnie prosi o remis? Cuuudo...
Wątek hipnotyzera tylko pokazuje jak bardzo Rosjanie byli zdeterminowani by wygrać. I to nie tak, że teraz również nie wierzymy w takie rzeczy.
Zgadzam się tylko co do jednego, ostatnie 20 minut to prawdziwe przyspieszenie akcji. Która i bez tego była płynna i szybka.

Oj... Scena z remisem była genialna !

Pełna zgoda. Dla mnie to żenada

"Zagrożenie wojną reżyser zastąpił "Kac Wawą" w latach 60." - jest to najbardziej kuriozalne stwierdzenie z tej całej recenzji i to dodatkowo takie (wow) kontrowersyjne, bo odnosimy się tutaj do jakże wysublimowanej "komedii".

"Wszystko za sprawą dyrektora Pałacu Kultury i Nauki (Robert Więckiewicz), który podziela zamiłowanie Mansky’ego do wódki i razem z nim wyrusza w alkoholowe eskapady.
Bohaterowie piją, spacerują po budynku, piją, śmieją się, piją, wychodzą na miasto, piją, spotykają przemiłe panie, piją, mają starcie z milicją no i jeszcze piją.
Postawienie na rozluźnienie sytuacji krótkim wątkiem humorystycznym nie byłoby niczym złym, gdyby nie fakt, że zajmuje on ponad połowę filmu." - OK, to był moment w filmie, który trwał może z 10-15 minut.

Film może nie jest arcydziełem, które zapisze się na wieki w polskiej kinematografii, ale naprawdę oglądało się go świetnie! Po pierwsze, rewelacyjne zdjęcia i bardzo sprawny montaż. Po drugie, duży szacunek za scenografię i przywiązanie do detali. W pewnym momencie łapałem sie na tym, że mimowolnie szukałem jakiś elementów, które mogły umknąć specom od retuszu w postprodukcji i szczerze mówić nie wyłapałem niczego pewnego (mam wrażenie, że w jednym ujęciu zostawili współczesne słupki przy chodniku ;) ).

Gra aktorska na bardzo przyzwoitym poziomie, sugestywna i pasująca do bohaterów. Oczywiście pierwsze skrzypce to Pullman i Więckiewicz.

Najważniejsze jest jednak to, że Ukrytą grę ogląda się po prostu dobrze. Jeśli nie oczekiwaliście dynamicznej akcji, pościgów i niewiarygodnej historii, to powinniście być zadowoleni. Ja kompletnie nie miałem oczekiwań (raczej miałem więcej obaw), a otrzymałem dobrą historię i film z klimatem, wypełniony atmosferą zakulisowych gier, z potencjalnym konfliktem nuklearnym w tle.

Każdy może napisać co myśli, albo co mu redakcja każe. Poszedłem do kina z ciekawości i wyszedłem naprawdę zadowolony z seansu. Film zrobiony na międzynarodowym poziomie, nie odstającym od solidnej hollywoodzkiej produkcji, a od względem castingu znacznie ją przewyższającym: Polacy grają Polaków, Rosjanie - Rosjan (wyjątek - C. Kosiński), a Amerykanie - Amerykanów, dialogi są umiejętnie prowadzone w odpowiednich językach, a nie po angielsku "z akcentem", zaś koślawa angielszczyzna dyrektora PKiN to wisienka na torcie.
Humorystyczny wątek alkoholowy jest moim zdaniem ważniejszy, niż to się początkowo wydaje - dyrektor PKiN na ruinach odbudowywanej Warszawy nazywa okupantów wprost: "Germans", a nie jakieś tam "nazis", jak już powszechnie przyjęto niemal na całym świecie. Być może jest to najważniejszy przekaz dla zagranicznego odbiorcy.
Jedyne co mi się naprawdę nie spodobało, to wątek turnieju szachowego i postać radzieckiego mistrza. Od kiedy pamiętam, Rosja i ZSRR były prawdziwą potęgą szachową - Kasparow, Tal, Kramnik, Swidler, Karpow... Tymczasem wyciągnięty z rynsztoka zapijaczony amerykański matematyk na każdym kroku demonstruje bezdyskusyjną wyższość nad radzieckim arcymistrzem szachowym, bez wysiłku ogrywa go i ośmiesza, a Rosjanin jest wiecznie zdekoncentrowany, nerwowy i wodzi dookoła rozbieganymi oczkami. Z tego zrobiono całkowicie absurdalny wątek komediowy, który - pomimo sprawnej realizacji - jest zupełnie nieprzekonujący.

Zgadzam się w 100 % i tłumaczę ci ten fenomen: Starski i Edelman to połowa sukcesu. Film imponujący, a do kolegi od języka jedna sprawa: Polacy mówią po polsku, amerykanie po angielsku Ruscy po rosyjsku, czyli tak jak powinno być.
No i wg mnie Pullman znakomity, zresztą Więckiewicz też.

Starski i Edelman na pewno wnieśli ogrom. Pulman też pomógł.
Ale chyba jest coś jeszcze w postprodukcji , korekcji kolorów.

Nie znam się na tym, ale film po prostu wygląda jak amerykańska produkcja za 50mln usd kosztując 1/10 tego. Dla mnie to imponujący efekt.

Wiadomo ile wynosił budżet tego filmu ?

Internet podaje 15mln PLN

Internet mówi o 15 mln PLN

Jakoś zbytnio nie lubie polskich filmów, ale ten film mnie bardzo pozytywnie zaskoczył, szedłem z nastawieniem, że bedzie średni, a był fantastyczny, szkoda tylko że producent zmarł

A to ja mam inaczej. Lubię polskie filmy i wiele z nich jest wspaniałych, pomimo, że czuć, że w większości są to niskobudżetowe produkcje.

Zgadzam sie w koncu nie widac tego "polskiego sznytu"

Hahaha, nie chciałem tego tak nazywać, ale to dobry termin ;).

Dobrze że powstają firmy jak Ukryta Gra, które wprowadzają nową jakość !

No wlasnie przyznam ze ja idac do kina naprawde sie tego balam, ze to znowu bedzie kolejna dosc... no wiadomo.. nijaka produkcja, ale jestem totalnie zaskoczona. Produkcja naprawde dobra, nie odczuwa sie tej polskosci

Rzeczywiście bardzo dobry film, można powiedzieć że jak na polską produkcję rewelacyjny. Naprawdę warto było wydać te parę groszy i poświęcić trochę czasu.

Muszę przyznać, że wstydu nie ma i zarówno Ukryta gra, jak i Obywatel Jones A. Holland to filmy na bardzo wysokim poziomie. Polecam oba.

Ale ty tak na trzeźwo?

Teraz, czy wtedy ? Bo teraz to nie, a wtedy to nie pamiętam. Dawno temu....

Wygląda na to, że wtedy tym bardziej...

Jednak nie, sprawdziłem. A u Ciebie wszystko dobrze ? Bo widzę że trochę kłopotów. Na pocieszenie powiem, że czasem to mija.

Widzisz u mnie kłopoty? To chyba jednak musisz poczekać, aż ci minie...

Chyba oglądaliśmy inny film, może jest kilka wersji. Pullman trzyma klasę, reszta średni poziom. Film nudny i wtórny.

Pewnie że tak. Jeżeli nie oglądałeś directors cut, tylko standard kinowy, to mogą stąd być rozbieżnosci w ocenie ;)

Masz rację. Mam podobne odczucia. Myślałem , że będzie znowu kiła a zostałem miło zaskoczony.

Po obejrzeniu tego filmu i przeczytaniu tych peanów na jego cześć zastanawiam się czy oglądaliśmy ten sam film albo w tym samym stanie. Film całkowicie przeciętny, Pulman odegrał swoje, nigdy nie był wielkim aktorem ale na wielkiego aktora nie było budżetu. Jak na ironię najlepiej w filmie wypadli 2 Polacy z Robertem Więckiewiczem na czele. Film, który szybciej się zapomina niż listę zakupów z minionego piątku.

Na poziomie "amerykańskim" to są tu tylko zdjęcia, za zasługą Pawła Edelmana. Cała reszta, przede wszystkim scenariusz i prowadzenie aktorów, ledwo zipie. Na "amerykańskim" poziomie filmy w Polsce robi wyłącznie Władysław Pasikowski. Specjalnie dałem określenie "amerykański" w w cudzysłów, gdyż nie uważam, że polscy twórcy powinni do niego dążyć. Oczywiście niektórzy to robią i wychodzi całkiem nieźle. Pasikowskiemu  nie wychodzi to pretensjonalnie, u niego naprawdę widać szczerą fascynację kinem Hollywood, szczególnie czarnym, noirowym kryminałem i gatunkowym akcyjniakiem, którą jako jedyny potrafi wybitnie przełożyć na polski grunt.

Pasikowski jest ekstra !