Tully tak naprawdę nie było - Marlo stworzyła ją dla siebie, jako inną wersję siebie - młodej, optymistycznej, zaradnej. Pewnie w ten sposób radziła sobie z depresją i tym piekielnym przeciążeniem obowiązkami. Nie poszłabym tak daleko, że to schizofrenia.

Ja uważam że zbieżność pomiędzy nazwiskiem panieńskim Marlo (Tully) a imieniem Niani (Tully) nie była przypadkowa i że Tully- niania utożsamiała te cechy, które Marlow przejawiała w młodości, ale utraciła- charyzma, aktywność towarzyska, brak poważniejszych zobowiązań i duża doza swobody w realizowaniu jakichkolwiek planów, impulsywność. Innymi słowy wg mojej interpretacji Tully była Marlow za młodu, przed małżeństwem i trójką dzieci.

To też dobra interpretacja

Tak, Tully to była Marlow za młodu. Należy zwrócić uwagę na jedno zdanie, które mówi wszystko: Tully mówi do Marlow, że marzenia o rodzinie i dzieciach to były jej marzenia! Film naprawdę dobry, polecam:)

Plus ulubione rzeczy - alkohol, piosenka :)

Masz rację, aczkolwiek lekarka pytała męża "czy żona leczy się psychiatrycznie" czyli podejrzewali jakieś zaburzenia i stąd moje stwierdzenie, że to schizofrenia :) widziałam inne komentarze i już myślałam, że tylko ja tak zrozumiałam ten film, że Tully nigdy nie było

To nie musiała być schizofrenia. Istnieje też wiele psychoz kiedy chory słyszy głosy lub ma zwidy. Niektóre są też przejściowe jako efekt przewlekłego stresu lub skrajnego wyczerpania emocjonalnego.

tully to mloda marlow i jest to powiedziane doslownie w filmie, ostatnia scena z nimi obiema w sali szpitalnej, kiedy tully mowi ze musi nauczyc sie wloskiego i marlow odpowiada ze nigdy nie wyjdzie poza "dzien dobry". Zreszta latwo polaczyc kropki, Tully ma romans ze wspollokatorka, mowa pewnie o lasce z pierwszych kadrow filmu z kawiarni, sam fakt ze ona nazywa sie tully to doslowne pokazywanie palcem zeby widz wiedzial o co chodzi.

Myślę, że Ona doświadczała tego, co praktycznie każda matka dziś- czyli presja otoczenia, wtłoczone w glowe przekonania jaka masz być, co musisz potrafić i ile umieć! To sprawiło, ze była przeciążona i nadal dokładała sobie zajęcia np. Piekła w nocy ciasta, pucowała dom, uprawiała seks z mężem choć powinna była w tym czasie się wyspać i odpocząć! To tez skutkowało depresja albo przynajmniej jakimś mega ostrym wycieńczeniem psychicznym.

Też pomyślałam, że ma schizofrenię, ale jednocześnie M. wydawała się świadoma tego, że kim jest Tully tj. że to wytwór jej wyobraźni. Może gdyby brat stwierdził, że niani wcale nie opłaca to może mąż i lekarze zaczęliby drążyć ten temat. Podobało mi się jednak to, że reżyser nie daje oczywistych odpowiedzi, zostawia duże pole do interpretacji. Nad tym filmem trzeba się zastanowić, nie jest dla wszystkich. I szacunek dla Charlize, bo nie boi się pokazać z tej gorszej (zewnętrznej) strony.

"Podobało mi się jednak to, że reżyser nie daje oczywistych odpowiedzi, zostawia duże pole do interpretacji." – dokładnie!

W terapi czasem wykorzystuje się wizualizacje tulpy - inspirowane filozofią buddyjską (z niej psychoterapia czerpie również formy medytacji) świadomie wykreowanych "wymyślonych przyjaciół". Myślę, że to nie film o schizofrenii, wszakże ta choroba generuje irracjonalne sytuacje, brak logiki w myśleniu bądź zachowaniu. Tu pokazana jest depresja, z którą bohaterka walczy na swój sposób. Nie wierząc w swoje siły, piecze, sprząta i zajmuje się dzieckiem przy pomocy uosobienia siebie z młodości pod postacią młodej, zaradnej dziewczyny. Myślę że imię Tully nawiązuję do terminu tulpy.

Pierwsze słyszę... wygooglałem termin "tulpa" i w 100 % zgodne z tym co sugerujesz.
Cytuję:
Co to jest tulpa?
To rodzaj wyobrażonego towarzysza. Charakteryzuje się wysoką niezależnością względem hosta – czyli Ciebie, osoby goszczącej. Jest dodatkową osobą lub osobowością, którą kształtujesz w swoim umyśle. Dodatkowym tokiem myślowym. Może podejmować własne decyzje, dochodzić do wniosków niezależnych od Twoich.

Czyli było tak, żona mówi mężowi że zatrudniła nianię. Przez kilka (kilkanaście?)dni nie zdarzyło się by mąż nie zobaczył jej i to go wcale nie zdziwiło? Nie zszedł nawet na chwilę do kuchni i się nie zdziwił, że dziecko jest same? Ktoś bardzo nie lubi mężczyzn by coś takiego wymyśleć...

Chyba zbyt dosłownie interpretujesz film.

Takie wyjaśnienia, to trochę jak tłumaczenie dowcipu, który przez to nie jest już śmieszny, ale skoro masz z tym problem... Tully można porównać do sposobu przedstawiania wewnętrznych dialogów, które chyba Szekspir zaproponował w postaci zjaw, duchów, czarownic itp. Ja bym zbyt dosłownie nawet tego nie traktował. Osobiście odebrałem to jako jeden z zabiegów (trików) filmowych swobodnie pływających by przedstawić rodzicielstwo w sposób prawdziwy a jednak nie napuszony, z humorem, ale bez lekceważenia, z ironią, ale bez żółci (np. gdy mąż mówi, że żona zostawiła dzieci, zapominając, że on był w domu). Subtelność i kultura, z jaką twórcy opowiadają o rodzinie, małżeństwie, rodzicielstwie jest obcy storturowanej wersji macierzyństwa lansowanej w naszej kulturze przenikniętej "męką pańską".

Mylisz się. Tully istniała naprawdę. Nie wiem skąd pomysł, że sobie ją wymyśliła i że miała schizę. To są twoje indywidualne odczucia. Obejrzyj film ponownie, a przekonasz się, że Tully naprawdę istniała. Jest tam wiele scen, które na to wskazują.

Ciekawe, które. Za to z pewnością są sceny, które wyraźnie pokazują, że nie istniała. Koniec filmu chyba przespany.

Wiem. To był żart z autora postu.