Ostatnio udało mi się zobaczyć ten film w jakości HD(zauważalna jest różnica w stosunku do DVD). Od dawna zabierałem się do powtórki tego arcydzieła.
Za co kocham ten film? Przede wszystkim kapitalne kreacje aktorskie Stanleya, Blanche, i Stelli. Reżyser dostał znakomitą podstawę w postaci sztuki Tennessee Williamsa, w której autor zderza dwie przeciwstawne postacie Stanleya i Blanche i umieszcza po środku nich Stelle. Marlon Brando(Stanley) tworzy kreacje prostaka, twardo stąpającego po ziemi. Oglądając film kolejny raz jeszcze bardziej mnie zachwycił swoją grą aktorską. Jednak w tym filmie geniusz Brando jest przyćmiony przez Vivien Leigh(Blanche), dzięki niej przed telewizorem mogłem poczuć się jak na dobrej sztuce teatralnej(zachwyt!!!!). Blanche jest kobietą dobrze wychowaną, która od samego początku kłamie i zdradza objawy choroby psychicznej. Dopełnieniem tych przeciwstawnych postaci jest Stella(Kim Hunter), która próbuje pogodzić dwie główne postacie.
Bardzo podoba mi się w tym filmie teatralność, większość akcji dzieje się w niezbyt przyjemnym małym mieszkaniu Państwa Kowalskich co jeszcze bardziej potęguje atmosfera i konflikt. Znakomite dialogi i sytuacje życia codziennego. Film wniósł dużo świeżości do Hollywood(język, styl bycia Stanleya, momentami brutalność)
Po prostu znakomita historia: kobieta z przeszłością burzy spokój prostej rodziny i jakie wykonanie... 10/10