Wychodząc z kina po seansie, buzowało we mnie wiele emocji. Film wywołał ogromne wzruszenie. Uświadomiłam sobie, że tęskniłam za dobrym, sensacyjnym kinem lat 90 - tych. Obecne kino mocno się zmieniło. To normalne, wszystko się zmienia. Nie to, żeby kręcone teraz produkcje były złe. Są po prostu inne. Nie wywołują jednak we wnie takich emocji, jak kiedyś. Top Gun Maverick wywołał te emocje. Jest idealnym połączeniem kina lat 90-tych i współczesnych produkcji. Jest jednocześnie remekiem pierwszej części, jak i jej kontynuacją. Oddaje hołd twórcom pierwotnego Top Gun.
W tym filmie wszystko się zgadza. Idealne połączenie emocji i scen akcji. Muzyka idealnie wkomponowana w film. Niby fabuła przewidywalna, ale podana w smaczny sposób. Bez banałów. I to, co mnie wzruszyło najbardziej - cudowne pożegnanie Vala Kilmera z kinem. Twórcy oddali hołd nie tylko Jemu, ale również Tony'emu Scottowi.