Cała 'akcja' tej produkcji opiera się na założeniu, że piloci czasu nie pokonają (jak to pięknie ujął Tom). Mają te swoje magiczne dwie minuty i trzydzieści sekund żeby wykonać misje... Ale po co, i czy na pewno tylko tyle?

Film tłumaczy, że właśnie tyle trwa lot samolotów wroga po zbombardowaniu lotniska przez rakiety wystrzelone ze statków, do momentu bombardowanej przez Maverica fabryki... Ooookejjj, czemu ktoś planując tę misję nie wpadł na to, żeby opóźnić start rakiet i zsynchronizować oba naloty? Wtedy grupa Maverika nie musiałaby się przecież tak spieszyć.

Z drugiej jednak strony mamy tych złych którzy rozstawiają baterie SAM na szczytach górskich pozostawiając kanion będący jedyną drogą do super ważnej fabryki bez osłony choćby artylerii przecielotniczej, o samym kanionie nie wspomne... to taki sam poziom absurdu jak wentylacja w gwieździe śmierci.

Trafił swój na swego... imecyle vs. imbecyle


Obdzierając film z absordów, których jest od groma film okazuje się kiepskim melodramatem o ułomności w kontaktach międzyludzkich. Co by nie mówić, dorownał pierwowzorowi, ktory też nie grzeszył wybitnoscią.