Amy usiłuje zatamować krwawienie u przyjaciółki za pomocą karty kredytowej przylepionej taśmą chirurgiczną do rany.
Powszechną praktyką podczas ewakuacji w sytuacji kryzysowej jest korzystanie z klatek schodowych, jednak w czasie katastrofy właściciel statku używa windy.
Właściciel statku nie mógłby wydawać decyzji na mostku i kłócić się z kapitanem. W sytuacji zagrożenia życia pasażerów kapitan jednostki powinien rozkazać usunięcie jej właściciela z mostka, by móc wykonywać swoją pracę bez przeszkód.
Kiedy Hayden, Amy i Kelly wydostają się z windy przez dach, po drabinie pierwsze zaczynają się wspinać kobiety. Gdy trójka dociera jednak na wyższe piętro, drzwi zostają otwarte przez znajdującego się na przodzie grupy mężczyznę.
Wygląd filmowego statku zmienia się w kolejnych scenach pomiędzy ujęciami z zacumowanym liniowcem Queen Mary i komputerowym modelem Titanica z 1912 roku, pomimo że obie jednostki znacznie się od siebie różnią.
W jednej ze scen filmowy statek określany jest nazwą SS Titanic II, natomiast w innej - USS Titanic II. Przedrostek USS oznaczający United States Ship jest jednak zarezerwowany wyłącznie dla amerykańskich okrętów wojskowych, nie zaś cywilnych wycieczkowców. Prawidłowy nazwa jednostki powinna brzmieć MS Titanic II, gdzie MS oznacza statek motorowy.
Tuż przed wypłynięciem z portu na burcie statku widać dolną część kadłuba pokrytą czerwoną farbą ponad powierzchnią wody, co wskazuje na niewielkie zanurzenie jednostki pomimo dużej liczby pasażerów. W następnym ujęciu jednak czerwona linia całkowicie znajduje się pod wodą.
Podczas sceny w porcie w ujęciach z oddali statek dokuje nieopodal miasta z wieloma drapaczami chmur, natomiast na zbliżeniach w tle nie widać żadnych wieżowców. Liniowiec Queen Mary, którego użyto do niektórych scen, jest na stałe zacumowany, co można zauważyć na zbliżeniach, gdzie widoczne są liny cumownicze oraz falochron.
Amy zostaje uwięziona podczas przechodzenia przez drzwi, które później zatrzaskują się, miażdżąc jej przyjaciółkę, jednak w następnej scenie masywniejszy Hayden przechodzi przez otwór bez problemu.
Uderzając głową w ścianę, na której zamontowana jest przeszklona skrzynka z siekierą, Hayden rozbija szkło. Chwilę później, gdy mężczyzna potrzebuje siekiery, ponownie wybija szkło w tej samej skrzynce łokciem.
Kolory okrętowych kominów zmieniają się pomiędzy poszczególnymi scenami. Z punktu widzenia pasażerów helikoptera kominy są żółto-czarne, natomiast w ujęciach z nabrzeża czerwono-czarne.
Kiedy kapitan unosi filiżankę do ust, by wziąć pierwszy łyk herbaty, po zmianie ujęcia widać, jak mężczyzna ponownie podnosi naczynie, mimo że nie mógł zdążyć połknąć poprzedniej porcji napoju i opuścić ręki.
Kiedy pasażerowie statku spoglądają na machających ludzi w porcie, na ziemi widoczne są cienie drzew palmowych. W następnej scenie jednostka mija jednak Statuę Wolności w Nowym Jorku, gdzie nie rosną palmy.
Fale tsunami wywoływane przed podwodne trzęsienia ziemi lub osuwiska są bardzo rzadko zauważalne na otwartym morzu. Wysokość tych fal rośnie wraz z obniżaniem się poziomu morza, więc groźne są wyłącznie w pobliżu wybrzeży. W związku z tym niemożliwe jest wystąpienie na środku oceanu tak wysokiej fali, jak ta ukazana w filmie.
Kiedy śruba okrętowa zostaje wyłączona, statek natychmiast wytraca prędkość. Nawet gdyby silniki były ustawione na całą wstecz, co nie nastąpiło w filmie, jednostka potrzebowała by jeszcze przynajmniej pół mili, by się zatrzymać.
W wielu ujęciach z tonącym statkiem w tle widać pełnię Księżyca, mimo że w nocy 13 kwietnia 2012 roku, gdy rozgrywa się akcja filmu, Księżyc znajdował się w fazie ostatniej kwadry.
W scenie na mostku zarówno kapitan statku jak i drugi oficer mają na daszkach czapek oznaczenie dwóch złotych liści (tzw. scrambled eggs), jednakże jest ono zarezerwowane wyłącznie dla oficerów starszych stopniem, do których nie należy ranga drugiego oficera.
W filmie pada stwierdzenie, że fala tsunami porusza się z prędkością 1300 kilometrów na godzinę, co oznacza przekroczenie prędkości dźwięku (1235 km/h). Według danych średnia prędkość takich fal w wodzie o głębokości 4,5 km to 765 km/h.
Kiedy Titanic II staje w płomieniach, jedno z ujęć ukazuje cały okręt z oddali. Pomimo znacznej odległości od płonącej jednostki na ekranie wciąż widać okalający kadr efekt ognia.
Kiedy na statku wybucha panika, biegający po pokładzie pasażerowie mijają rząd okien. Pomimo że Titanic II znajduje się na środku oceanu, w szybach okiennych widać odbicia świateł z wybrzeża oraz budynków.
Kiedy Titanic II stoi w porcie, na burcie wyraźnie widać nazwę jednostki, jednak w ujęciach ze statkiem generowanym komputerowo nazwy brakuje.
Kiedy na statku wybucha panika i pasażerowie korzystają z windy, na ścianie w tle widoczny jest plan ewakuacji opisujący budynek, pochodzący wyraźnie z hotelu, a nie jednostki pływającej.
Kiedy pasażerowie po opuszczeniu statku wpadają do wody, wyraźnie widać ich odbicia na dnie, co świadczy o tym, że znajdują się w basenie, a nie na środku Atlantyku.
Mimo uderzenia góry lodowej w statek dwa słoiki stojące na stole w pokoju pielęgniarskim wcale się nie poruszają.
Pomimo że tonący statek ulega przechyleniu ponad 20 stopni na prawą burtę i zanurza się w kierunku dziubu, wszystkie wewnętrzne korytarze, po których poruszają się bohaterowie, nadal są idealnie wypoziomowane.
Kiedy naukowiec ześlizguje się na grenlandzkim lodowcu, logo Columbii na jego kurtce jest wyraźnie widoczne w lustrzanym odbiciu. W następnej scenie logo najduje się we właściwym położeniu.
Pomimo że Titanic II odbywa swój dziewiczy rejs, drewniane balustrady na pokładzie są bardzo wyblakłe i wymagają odnowienia. Ponadto, gdy statek osiąga prędkość 50 węzłów, w ujęciu ukazującym maszynownię widać, że silniki jednostki są bardzo stare.
Kiedy pierwsza fala uderza w Titanica II, wszyscy pasażerowie w jadalni przewracają się wymachując ramionami, jednakże szklanki i talerze wcale się nie poruszają się, a wino w kieliszkach się nie rozlewa.
Film kręcono w Los Angeles, Long Beach, San Pedro (Kalifornia, USA).