Szkoda tylko, że kilka wątków wyłożyło scenariusz.

UWAGA SPOILER!

1. Alex i Miles rozpoczynają grę mimo, że kartka z jej zasadami jest przerwana w najważniejszym miejscu, które samymi słowami zwiastuje, że jest ona bardzo ryzykowna.

2. Kelly twierdząca, że bardzo dobrze zna historię Midnight Mana na siłę chce dołączyć do gry, po czym ginie jako pierwsza, bo w zasadzie... nie wie co robić i wpada w panikę.

3. Kelly gaśnie świeca, której jej przyjaciele nie potrafią zapalić (mimo, że oboje mają palące się świeczki...), wiec postanawiają razem poszukać zapałek i pozostawić dziewczynę samą sobie. Nie dość, że tempo poszukiwań jest żenujące, to Alex i Miles znajdują jeszcze czas na pogawędkę z przybyłym do domu doktorem, który ni stąd, ni zowąd stwierdza, że dziewczynie nie można już pomóc (kiedy ta akurat walczy o życie) i muszą pędzić na strych po grę.

4. Zakończenie filmu to również abstrakcja - chłopiec znajduje na stole związane pudełko, którego zawartości nie zna, a jego ojciec stwierdza, że wygląda ono niegroźnie i może je wziąć ze sobą...

5. Jaki jest sens samej gry? Nie można nic wygrać tylko stracić życie. Uczestnicy nie rywalizują ze sobą. Cała gra opiera się na przetrwaniu i przechytrzeniu Midnight Mana.


Mimo tych rażących błędów daję 7/10. Film naprawdę dobrze się ogląda, ma swój mroczny klimat, gra aktorów jest na niezłym poziomie, a sama postać Midnight Mana jest ciekawie skonstruowana.