Tym razem mniej znany tytuł "Testament Inków", wprowadzony do kin w Polsce pod koniec 1967r.
Te trzy postacie: Barbara Sołtysik - Graziella, Włodzimierz Nowakowski - Haukarapora, najwyższy kapłan plemienia Inków, Anciano - Carlo Tamberlani - szczególnie brak
tutaj aktora polskiego z dubbingu, w pewnym momencie stanowią grupę, która jakby prezentują w tym filmie jakość polskiego dubbingu w tamtych czasach, podczas rozmów
nacechowanych konfliktowością. Do tego dołożyłbym jako wzorcowy pokaz znakomitego obsadzenia, takie osoby jak Ignacy Machowski - Gambusino, Aleksander Dzwonkowski -
profesor Morgenstern, którym jeszcze partnerują Tadeusz Bartosik - Fritz Kiesewetter, Zdzisław Tobiasz - Antonio Perillo, no i główny bohater przejmujący również rzadko,
epizodycznie rolę narratora Czesław Byszewski - Carlos Hansen, znany jako Władca Jaguarów. Szczególnie przyjemnie ogląda mi się fragmenty tego filmu (czeski dubbing),
kiedy na ekranie pojawiają się Graziella i Haukarapora z tą piękna łagodną muzyką symbolizującą dla mnie jakąś tęsknotę. Pierwsze spotkanie, kiedy przestraszona Graziella
została ujęta łagodnym potraktowaniem przez nieznanego Indianina, który wyraził życzenie, aby nigdy nikomu nie powiedziała o spotkaniu. Już wtedy przesądzone było, jak ważne dla siebie staną się te dwie osoby. W kolejnej scenie nad rozpoznanym błędnie przez Graziellę jeziorem, jako Titicaca, znowu ten motyw muzyczny wywołuje u mnie najprzyjemniejsza wrażenia. Akcja filmu doprowadza do sytuacji, kiedy między tych dwojga wpadają z wielką wrogością, a to kapłan Anciano, a to znowu herszt bandy Gambusino. O ile jednak Gambusino wyczuł, że tych dwoje ma się mu sobie, to kapłan Anciano staje się przeciwnym i wrogim temu związkowi, a ponadto uważa sytuację za zagrażającą planowanemu od 10 lat przez niego wielkiemu powstaniu Inków i odzyskaniu kraju dla dawnych właścicieli. Ostatecznie sytuacja staje się na tyle dramatyczna, że zarówno powstanie upada, następca Tahuki - młody wódz Haukarapora zostaje zabity, a Graziella traci swoją wielką miłość, jednak ze świadomością, że Haukarapora po wyjaśnieniu skomplikowanych zaszłości sprzed 10 lat zrozumiał jej prawdziwe motywy i miłość do niego. Ceną za to było, że ani Graziella, ani Władca Jaguarów nie pojawią się już nigdy więcej w Machu Picchu. Znakomicie owe nieporozumienia i rodzącą się miłość zademonstrowali w polskiej wersji językowej Barbara Sołtysik i Włodzimierz Nowakowski.
Mamy tu okazję, w tym filmie zobaczyć ową tajemnicza twierdzę Inków, która została dla realizacji filmu udostępniona i dlatego nie jest przypadkiem, że wśród pięciu producentów pojawiło się również Peru.

Rzadko trafia się "western", niemal wcale, z akcją w Ameryce Południowej. Tylko lokalizacja akcji powoduje, że nie można traktować tak naprawdę tego filmu, jako westernu.
Wszystko inne jest zgodne z regułami i atrybutami tego gatunku filmowego, łącznie ze świetną muzyką. Dołączenie wątku archeologicznego, w celu wprowadzenia dużej
dawki humoru, miejscami groteskowego, było zabiegiem dość ryzykownym, nie każdy rozumie sensowność wprowadzenia tych scen, kiedy ogląda film w wersji innej niż polska.
Niemniej w pewnej części filmu akcja i te sceny jak i te osoby w filmie występujące, znaczną rolę odgrywają i mają wpływ na jej przebieg.