Obie części filmu ogólnie są świetne, przede wszystkim muzyka (chociaż w 1 części piosenki były lepsze, bardziej moje klimaty). Wiem, że film nie jest zbytnio głęboki, nastawiony głównie na muzykę, ale logika Teen Beach, szczególnie 2 części po prostu powala:
1. Przede wszystkim końcówka 2 części. Jak mogli się nie znać, skoro w 1 części wyraźnie było pokazane, że byli ze sobą już przed wydarzeniami z Wet Side Story?
2. No ale dobra, już stracili pamięć o tamtych wydarzeniach. No ale dlaczego stracili też swoją osobowość? Teraz nagle Mac jest fanką musicali, a Brady nie ma pojęcia o co kaman? Bez sensu!
2. Leila zmieniła swój film, stała się bardziej świadoma, odważna, wie czego chce. No ale wie już, że jej świat to tylko fikcja, film. Czyli co, jak znudzi się jej już fabuła wykreowana w "Leili królowej plaży" to stworzy sobie nowy film, a tymczasem Mac i Brady znowu zapomną że się znali? No bo przecież teraz poznali się głównie dzięki temu własnie filmowi, a jakby Lelia go zmieniła to nie ma filmu i nie ma poznania. I tak w kółko.
3. No i najgorsza nieścisłość: skoro Wet Side Story jest kultowym filmem z lat 60-tych, to czy w normalnej rzeczywistości nie powinni żyć normalni aktorzy z tego filmu? Byli by teraz w podeszłym wieku, ale powinni być, kto niby nakręcił ten film, ufoludki podrzuciły taśmę z tajemniczym musicalem? Zwróćcie uwagę na plakat z "Leili królowej plaży" - są na nim wypisane nazwiska aktorów i wcale nie jest to Leila!
4. Musimy szybko odesłać Tannera i Leilę do ich świata, zanim wszyscy doszczętnie znikną? Spoko, zaśpiewajmy najpierw piosenkę! Tyle szczęścia, że nowa wersja Meant to be jest cudna ;)

Ale poza tym super ;)