Jamón ibérico - czyli fantazyjna personifikacja Penélope Cruz w zamyśle ekscentrycznego Bigasa Luny. Jedzenie i pieprzenie, dwie ciągoty zawarte w roli pięknej aktoreczki.
Pierwsza rola niespełna osiemnastoletniej wówczas Penélope wypadła naprawdę dobrze. Sceny przykuwają uwagę nie tylko za sprawą pikantnej otoczki, ale i również silnych emocji targanych bohaterką, od której nie można oderwać wzroku.
Film pozornie przyziemny i niewysokich lotów, jest tak naprawdę ciekawą erotyczną farsą wymierzoną w przerysowany wizerunek hiszpańskiego macho i braku zahamowań wobec dwóch pokus niejednego mężczyzny: jedzenia i pieprzenia. Obie ciągoty udało zawrzeć się w roli pięknej aktoreczki.

Kluczowym scenom towarzyszy ciekawa otoczka muzyczna, nadająca scenerii melodramatyczny ton. Ciekawe jest również to, że właśnie na planie Jamón Jamón Penélope poznala Javiera Bardema. Chemia między nimi jest aż nadto prawdziwa, bo iskrzyło także poza ujęciami filmowymi. Cięty dowcip kilkukrotnie wywołuje uśmiech na twarzy, zaś poplątanie intryg miłosnych zaskakuje i zadziwia. Obowiązkowa pozycja na liście każdego fana kina iberyjskiego. Śmiem twierdzić, że po 30 latach wcale się nie zestarzała.