Główny bohater dopóki nie poznaje tej dziewczyny, nie widzi sensu życia, wszystko jest mu obojętne, a gdy już chce się czegoś podjąć w kontekście sztuki, to obawia się, że przez większość zostanie uznane to za banał. Poza tym jest zamknięty w sobie, nie otwiera się przed nikim i brakuje mu znajomych.
Po poznaniu Sally zaczyna sie przed nią otwierać. Całkowicie się zmienia, chce ukończyć szkołę i pójść na studia. Poznaje świat imprez, zaczyna mu też zależeć na Sally, czego w bezpośredni sposób nie okazuje.

Częściej mówi o innych niż o sobie.
Jego dialogi są świetne, niebanalne i często sarkastyczne. Najbardziej rozwala mnie ta scena, kiedy zapytany przez Sally, czy o niej myśli i czy miał już dziewczynę, najpierw rzuca sarkazmem, a potem jest zawstydzony i wstydzi się powiedzieć, co tak naprawdę do niej czuje. Potem uważa, że go zdradziła, a tak naprawdę zrobił to on, bo nie był wobec niej szczery, co do swoich uczuć jak sam pozniej stwierdza. Na pewno jest inny niż wszyscy, "dobry" jak określiła matka Sally. To też się Sally w nim podoba.

Film jest dobry dla kogoś, kto na pewno utożsamia się w jakiś sposób z tą dwójką bohaterów. Sam chciałbym poznać taką dziewczynę - bardziej otwartą ode mnie, przed którą mógłbym się otworzyć i w jakiś sposób zmienić swoje podejście do życia, które często wydaje mi się być puste i bez celu.