Muszę przyznać, że dawno nie przeżywałem tak filmu, jak tego wieczoru gdy oglądałem Szpital Przemienienia. Oglądając go byłem poddany wielu niesamowitym emocjom i jeszcze długo po seansie byłem pod jego wrażeniem. Szpital to film, który zachwyca grą aktorską - plejada gwiazd biorąca udział w tym przedsięwzięciu została doskonale obsadzona w swych rolach. Wszyscy grają niesamowicie wiarygodnie, nie ma kogoś kto by na tym polu się wyróżniał, gdyż wszyscy są doskonali. Lekarze, którzy w większości przedstawieni są jako bezwględni naukowcy robiący eksperymenty na chorych grają tak przekonywująco, że sam chwilamio czułem się jak pacjent szpitala. Tylko czy Lem tak do końca przedstawił ich jako barbarzyńców? W pewnym sensie czułem do nich odrazę, jednak jak sami mówią, tylko dzięki tak zdecydowanemu i radykalnemu postępowaniu medycyna może się rozwijać. I czy nie jest to poczęści prawdą? Choć z drugiej strony, niektórym z nich zależy bardziej na naukowych publikacjach niż na dobru pacjentów, gdyż tylko naukowe publikacje są co dla niektórych zwińczeniem wielkiego zawodowego sukcesu. Dlatego film ten jest jedną wielką rozterką moralną. Balansującą pomiędzy dobrymi i złymi wyborami zchodzącymi w świecie w którym wydaje się dobrych wyborów nie ma - jak chociażby to, czy iść na układ z Niemcami. Do tego - jak zawsze u mistrza Lema - wszystkie dialogi są perełką, niesmowicie podniosłe i tak normalne zarazem. A gdy już myślimy, że akcja zawiązuje się wokół ukazania praktyk lekarskich szpitala psychiatrycznego widzianych głównie oczami młodego idealisty, zaczyna się w drugiej połowie filmu kolejna trauma - zjawiają się naziści z potwornymi planami wbec szpitala i pacjentów. Muszę powiedzieć, że dawka nastroju jaki udziela się w tym filmie, i który na koniec osiąga wręcz kosmicznego (tragicznego) rozpędu powoduje, że człowiek czuje się kilkanaście razy bogatszy w przeżycia. Film, jak mało, który żyje emocjami, które narastają z minuty na minutę, przy jednoczesnej wybitnej grze aktorskiej sprawia, że przenosisz się w oglądaną rzeczywistość. Rzeczywistość, która przerazi cię bez reszty. Dzięki Bogu za to, że był ktoś taki jak Stanisław Lem, który potrafił to wszystko ogarnąć i pokazać, że jako ludzie jesteśmy zachwycający i straszni zarazem.