Jest to film, do którego mogę wracać bez końca i zawsze zostanę rzucony o glebę. Każdy seans robi wrażenie i z każdym dostrzegam w tym filmie coś interesującego, co przykuwa uwagę. Bo "Szczurołap" to dzieło kompletne, o intrygującej treści i doskonałej formie.

Ciekawe jest tu już samo pokazanie metod i specyfiki pracy szczurołapa - zawodu rzadkiego i do pewnego stopnia ryzykownego, wymagającego wiedzy i wytrwałości. Jednak sam wymiar dokumentalny, poznawczy nie czyniłby jeszcze z filmu arcydzieła, którym - jak uważam - jest. By w pełni docenić ten krótki zapis jednej z akcji szczurołapa, należy go odczytywać na innych płaszczyznach.

Jest to po pierwsze studium ciekawej osobowości. Sam bohater mówi, że jego zawodu nie może wykonywać każdy. To musi być ktoś posiadający określone predyspozycje, ktoś "bez smutku, bez złości, bez lęku". Filmowy szczurołap to chłodny profesjonalista, podchodzący do swojej pracy w sposób metodyczny i spokojny. Wykonanie zadania poprzedza starannym rozpoznaniem terenu i zwyczajów szczurów, by być możliwie skutecznym. Nie byłoby w tym może nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że jest to przecież portret człowieka zajmującego się zawodowo uśmiercaniem innych stworzeń. Jego cechy osobowe, jego skrupulatność, opanowanie i kompletny brak emocji nabierają niepokojącego charakteru w świetle stwierdzenia, że człowiek ten dokonuje de facto masowej eksterminacji. Zmusza to do zastanowienia się nad naturą jego zajęcia.

Jest także "Szczurołap" obrazem bezwzględnej walki o byt i przetrwanie, w której słabsi i mniej przystosowani muszą zginąć. Bohater mówi w pewnym momencie: "ja muszę wygrać, ja nigdy nie przegrałem". Ta walka jest koniecznością, ma wymiar biologicznego prawa, któremu trzeba się poddać. Zmagania człowieka ze szczurami nabierają właśnie takiego uniwersalnego charakteru wiecznej walki toczącej się w przyrodzie, gdzie jedne gatunki rywalizują z innymi o podtrzymanie swego istnienia.

Wreszcie jest ta płaszczyzna, o której już tu na forum wspominano - metafora systemu totalitarnego. Metody szczurołapa do złudzenia przypominają metody aparatu władzy komunistycznej. Państwo, które zwabia, zjednuje sobie obywateli, stawia się w roli ich dobroczyńcy, daje to czego chcą, usypiając ich czujność i zdrowy rozsądek, a następnie zatruwa i wyniszcza.

Niepokojący, intrygujący, robiący niesamowite wrażenie film, który nie pozostawia obojętnym.