Milioner Frederic Summers (Lawford) jest zaręczony z tajemniczą poetką Sylvią (Baker). W obawie, że przyszłej małżonce zależy tylko na jego pieniądzach, postanawia sprawdzić kobietę i poznać jej przeszłość. Wynajęty przez niego prywatny detektyw 'Mack' (Maharis) wkrótce odkryje najgłębiej skrywane sekrety Sylvii West.

Film Gordona Douglasa jest faktycznie wszechstronną i bardzo zróżnicowaną opowieścią. Opowieścią o ludzkich marzeniach, namiętnościach i tajemnicach, o sile i zawziętości, drzemiących pod nienaganną porcelanową maską - to wszystko uosabia właśnie tytułowa bohaterka. "Nawet Kopciuszek dorastał w lepszych warunkach" - mówi detektywowi pierwsza przyjaciółka Sylvii - bibliotekarka, dzięki której dziewczyna uciekła od patologicznej rodziny, rzucając purytańskie wartości dla... książek. I owa miłość do słowa pisanego sprawiła, ze Sylvia stała się zupełnie inną kobietą. Jaką? Trzeba obejrzeć, aby się przekonać.

Wielowątkowość fabuły, świetna obsada, genialne dialogi, fantastyczne zdjęcia, scenografia i piękne samochody - aż dziwi dlaczego "Sylvia" jest tak niedoceniona i przez wielu zapomniana. Choćby wspaniała muzyka Raksina i Arlena zostaje w pamięci jeszcze na długo po zgaśnięciu napisu "The End" na tle klasycznego pagórka wytwórni Paramount. Wybitny, moim zdaniem, temat główny, później rozwinięty i spopularyzowany w piosence Paula Anki "Sylvia", jest jednym z najbardziej wpadających w ucho, jakie ostatnio słyszałem. Ten portret kobiety, która zmieniła życie swoje i zarazem wszyskich, którzy ją otaczali zdecydowanie chętnie obejrzę ponownie. 8/10.