Sofia Coppola już parę lat temu podczas gromko nagrodzonego "Między Słowami" pokazała , że
przedstawione tajniki kobiecego rozumienia relacji damsko - męskich , potrafią być prawdziwą
magią. Sam osobiście nie potrafiłem powstrzymać się i uległem uzasadnionej fali zachwytu , ale
do rzeczy.
W kolejnym filmie działa to na podobnej zasadzie z zasadniczą zmianą typu relacji na bardziej
rodzinne. Znany aktor Johnny Marco (w tej roli zapomniana gwiazda i typ niewykorzystanego
talentu - Stephen Dorff) ma wszystko o czym tylko może marzyć. Jak sie okazuje zabrakło w jego
świetlistym życiu kwestii najważniejszej - uczucia , które mógły dzielić z byłą już żoną i córką.
Pustkę emocjonalną jak codzienna mantra wypełniają przejazdy Ferrari , imprezy oraz festiwale
filmowe.
Zasadnicza teza produkcji pani Coppoli wdziera się niestety w utarte schematy , które dane było
chyba każdemu oglądać. Rozumiem , że dłużące się kadry miały podkreślać zgubną ścieżkę
bezsensu jaką podąża główny bohater. Na pozytywną stronę zasługuje tu dobre aktorstwo ,
soundtrack i ten minimalizm , który mi osobiście przypadł do gustu. Jest to film z serii mniej
formy , więcej treści , lecz ciepły spokojny i pozytywnym przesłaniem. Ode mnie 7/10.