Coppola zachęcona olbrzymim sukcesem Między Słowami chciała zrobić film w podobnym stylu, przez co kilka razy miałam deja vu. Nie mówię już nawet o ogólnym zarysie filmu - samotność, brak pomysłu na życie, wielkie miasto które jeszcze ten stan pogłębia i takie tam, ale nawet pojedyńcze mniejsze sceny. Przykładowo jak Johnny je ze swoją córką lody we włoskim hotelu oglądając Przyjaciół z włoskim dubbingiem - od razu zobaczyłam głównych bohaterów miedzy słowami w japońskim hotelu popijajacych sake. Inny przykład - rozmowa telefoniczna Johnnego z jakąś kobietą "I'm fu**ing nothing" i w odpowiedzi - poradzisz sobie. Identycznie w Lost in Translation kiedy Charlotte zadzwoniła do swojej przyjaciółki i zaczęła żalić się na swoje małżeństwo, a w odpowiedzi co "baw się dobrze w Tokio". I jeszcze wiele innych, które wyleciały mi w tej chwili z głowy.
Jestem ogromną fanką Lost in Translation, więc dla mnie film Somewhere jest słabą próbą skopiowania genialnego filmu z Murrayem i Johanson.
I jeszcze to zakończenie... Zostawia swoją furę na poboczu i idzie przed siebie.. Bez plecaka, bez niczego na środku pustkowia. Rozumiem, że udanie się w podróż to symbol zmiany, ale co z jego córką, która tak kochał? A z resztą, wyszedł z tego samochodu bez niczego, pewnie po 20 metrach zawrócił...