Laxe opowiada językiem natury - drzew, zieleni, zwierząt, deszczu. Czujemy jednocześnie spokój i niepokój wsi. Są przepiękne, poetyckie sceny jak pusty pień drzewa, w którym Benedicta chroni się przed ulewnym deszczem. Wspaniale są sfilmowanie zwierzęta, które są ważną częścią filmu - trzy krowy, które mają swoje imiona, pies Luna, koza, która schroniła się w kuchni, koń, który przeżył pożar.
Ale gdzieś pomiędzy przepięknymi zdjęciami powinien znaleźć się jakiś scenariusz. To film doskonały w poszczególnych scenach, ale rozczarowujący jako całość. Główny bohater Amador to postać bierna, małomówna, o której w trakcie filmu niczego się nie dowiemy - pasie krowy, odblokowuje kanał wodny, leży na trawie. Czy Amador naprawdę spowodował pożar, a jeśli tak, to dlaczego to zrobił? Ja nie wiem, o co chodziło reżyserowi.