Film pokazuje ludzi zagubionych, często z problemami nie tylko emocjonalnymi, ale po prostu o podłożu psychicznym. Żyją w grupie przeświadczeni o swojej racji, z ludźmi podobnie myślącymi i żyjącymi, mającymi ten sam system wartości, ale... i tych ale jest mnóstwo.
Miałem okazję znać takie osoby i powiem, że nie chciałbym ich znać ponownie. To ludzie w głębi bardzo zagubieni, sfrustrowani życiem swoim i swoich bliskich, ukrywający problemy za glanami, siłą, męskością, strachem w oczach, wulgaryzmami i dosadnym słownictwem. Osoby, które znałem i wyznawały wartości jak główny bohater filmu leczyły się psychiatrycznie, okaleczały się, miały próby samobójcze, niektórzy mieli wątki więzienne, o czym się później dowiedziałem. Ich życie jest smutne, a z zewnątrz tak nie wygląda. Coś, co mnie najbardziej zaszokowało to ich ogromna duma i brak odwagi do przyznania się nawet przed samym sobą, że ma się problemy, że się potrzebuje pomocy, że jest źle. Próbowałem nawet doradzać takiej jednej osobie, ale na moje szczere i bezinteresowne słowa usłyszałem - pier... się. Przestałem się interesować nimi, bo się i ich bałem, i ich podejście nawet wobec mnie wzbudzało we mnie strach. Trudno było mi przejść obojętnie wobec człowieka, który się staczał, ale skoro nie chciał nawet mnie wysłuchać, to co dopiero mówić o tym, by dopuścił do siebie pomoc.
Film tak jaka napisałem w nagłówku ciekawy, ale mało realny, bo ludzie, których znałem mieli w sobie jak wyżej napisałem taka dumę w sobie, takie przekonanie o swojej wyższości racji nad racjami innymi, że nie chce mi się wierzyć, by taka przemiana mogła nastąpić. No ale może się zdarzyć jeden człowiek na tysiące, który się ''zmieni'' jak pan tytułowy lew.