True. Film jest rewelacyjny. Bardziej mi się podobał niż film o dwóch innych kierowcach w Wyścigu.

Myślę, że ciężko to porównywać, bo fabuła i dokument to inne sposoby opowiadania historii. Chętnie obejrzałbym film fabularny o życiu Ayrtona :)

Generalnie masz rację. Są to dwa odrębne tematy filmowe :)

Miałem wtedy 11 lat i w podobnych jak ty okolicznościach oglądałem ten wyścig. Bardzo dobry dokument, który od 3 lat staram się oglądać w okolicach 1 maja. Świetnie to opisałeś, zgadzam się z każdym zdaniem. Pozdrawiam.

Nigdy zbytnio nie interesowałam się Formułą 1 a Ayertona znałam tylko z jakichś historia a przede wszystkim z piosenki którą zaśpiewała ku jego pamięci Kasia Kowalska. Nie spodziewałam się jak piękna a zarazem tragiczna historia kryje się pod tą postacią.
Bardzo dobrze zrealizowany dokument, pokazuje A.S jak prawdziwego człowieka który miał zarówno wady jak i zalety , ale przede wszystkim miał pasję i jej poświęcił życie - w przenośni i dosłownie.

Film jest dobry, ale w dość niekorzystnym świetle pokazuje postać Prousta, świetnego kierowcy i autora (nomen omen) "W poszukiwaniu straconego czasu". Czas jest przecież w F1 najważniejszy.

Srogie piguły i dobrze wchodzą jak widzę ;)

..He!He!ProUst?"W poszukiwaniu straconego czasu"?Niestety;Alain Prost nie ma nic wspólnego z Marcelem Proustem..:-)

Dziękuję Ci za ten bardzo osobisty wpis.
Film zrobił na mnie duże wrażenie, Twoja wypowiedź także.
Pozdrawiam

To ja dziękuję za bardzo miłe słowa.

:))

szczere mówiąc oglądając ten film to jak sam stwierdzasz "Wiadomo co się wydarzy, a człowiek i tak czuje się nieswojo..." byłem po prostu smutny. Sam osobiście tego akurat nie pamiętam, miałem 8 lat i nie żyłem wtedy wyścigami F1, więc pewnie jak mówili o tym we wiadomościach i tak większego wrażenia nie zrobiło na mnie. Ale nie ukrywam że po przeczytaniu twojego wspomnienia oczy chwilowo mi się zaszkliły

Sorry za odpisanie po 4 lata, ale dziękuję za te słowa!

Świetny wstęp!! Unimor Siesta 3 (do dziś gdzieś w garażu stoi) i talerz satelitarny wielki jak stół, pamiętam :) Konkretnie wtedy miałem ponad 5 lat więc tego dnia nie moge kojarzyć. Potem okazało się że zainteresowała mnie motoryzacja i obecnie historia jest mi bardzo dobrze znana.

Dzięki!

Przyznam się, nie interesuje się Formułą 1, jednak z akurat, że miałem dokument wysoko w rekomendacjach, a że akurat TVP2 wyemitował film, to zasiadłem do oglądania i nie żałuje, Senna w jednym z wywiadów wypowiedział takie słowa ''It's important that the drivers stay together, because in difficult moments we have each other. If we are not together the financial and political interests of the organisers and constructors come to the fore.“ Co można przetłumaczyć tak "Ważne jest, aby kierowcy trzymali się razem, ponieważ w trudnych momentach mamy siebie nawzajem. Jeśli nie jesteśmy razem, na pierwszy plan wysuwają się finansowe i polityczne interesy organizatorów i konstruktorów". Swoje słowa o tym, iż najwyższe jest to, aby kierowcy tworzyli drużynę i mogli na siebie polegać uwodnił swoim czynem w 1992 roku praktycznie jako jedyny zatrzymał się na torze po wypadku Erica Comasa wyłączając silnik bolida później sam Eric wspominał, że Ayrton uratował mu życie. Senna pokazał swoim postawą, iż życie drugiego kierowcy jest dla niego cenniejsze niż kolejne pieniądze na koncie i trofeum.

Dokładnie, mam wrażenie - z całym szacunkiem do osiągnięć sportowych - że takich ludzi w sporcie jest bardzo mało. Jak widzę Schumachera taranującego Villeneuve'a czy Hamiltona taranującego bez pardonu Verstappena to mam wrażenie, że dużo się zmieniło.

Świetny wpis. Film również. Wracając do feralnego dnia - ja wtedy miałem 17 lat, akurat z Tatą oglądaliśmy transmisję, choć tak naprawdę F1 nie było naszą pasją. Taki zbieg okoliczności, akurat trafiliśmy na tę tragedię. Pamiętam to do dziś. A dziś też obejrzałem ten film po raz pierwszy, teraz jestem 40+, ale wróciły wspomnienia i właśnie się zryczałem jak dziecko.

Schumacher też się zryczał parę lat później, na konferencji prasowej, kiedy wspomniano ten dzień.

No nic dziwnego, w końcu to on jechał tuż za nim i był najbliżej tego wypadku.

A dziś sam jest postacią tragiczną.
Jakiś feralny był ten weekend F1 - i to rozłożony na dystansie wielu lat.

No bo emocje się nie starzeją z takich momentów. Wystarczy jakiś wyzwalacz w postaci takiego dokumentu czy tamtych scen i mózg reaguje jakby znów to przeżywał.

Bo szczerze mówiąc, takiego stężenia emocji (dobrych i złych) w F1 od tamtych czasów nie było. Choć zawsze się tam kotłowało.

Ale zadymy na linii Prost - Senna ( w dodatku wewnątrz jednego - dominującego - zespołu), nikt, kto wtedy cyrk F1 śledził nie zapomni :)

Coś w tym jest. Mimo wszystko wtedy bardziej to była rywalizacja kierowców i charakterów, teraz mam wrażenie, że jednak konstruktorów. Teraz RB w końcu się doczłapał, ale wcześniej mieli taką technologiczną przewagę, że jak nie Hamilton to każdy inny ze stawki mógłby wygrać te mistrzostwa w takim samochodzie.

Niestety. To już nie te wyścigi co kiedyś. Ściga się elektronika -a nie kierowcy.

Temat życia i tragicznej śmierci Senny podejmuje też Netflix powstanie serial o nim.

https://variety.com/2022/tv/global/netflix-ayrton-senna-gullane-vicente-amorim-1 235330512/

Mam nadzieje, że będzie równie udany, jak ten dokument, chociaż mam obawy, bo u Netflixa za bardzo ukierunkował się w ilość, a nie w jakość.

Senna, Schumacher to sa geniusze tego sportu ale w mojej opinii nikt nie dorówna geniuszowi Fangio, to byl najlepszy kierowca F1

Ciężko mi się odnieść, niewiele wiem o jego erze, ale wierzę na słowo :)