Francesco Rosi filmuje historię słynnego włoskiego (sycylijskiego konkretnie) gangstera, która swego czasu odbiła się szerokim echem w kraju. Wbrew pozorom nie jest ani typowy film gangsterski, ani kryminał, ani nawet standardowa biografia. Jak to możliwe? Otóż Rosi stosuje tu bardzo oryginalny koncept fabularny, polegający na tym, że główny bohater na ekranie jest praktycznie nieobecny. Widzimy go wprawdzie na początku filmu, podobnież pojawia się on parokrotnie później, jednak za każdym razem jest on... martwy. Film natomiast ma za zadanie rozszyfrować zagadkę jego zbrodni - zrekonstruować jego życiorys od roku 1945, gdy Sycylijczycy zgłaszali swoje separatystyczne postulaty, aż do roku 1950, czyli jego śmierci. Sylwetkę bohatera, wokół którego kręci się cały film poznajemy więc poprzez osoby trzecie, a także informacje udzielane przez narratora. Całość przypomina więc paradokument, momentami dramat sądowy, a tylko niekiedy rasowy kryminał. Jeśli więc czemuś ten film jest bliższy to raczej "Bitwie o Algier" niż "Ojcowi Chrzestnemu" (którego autor, Mario Puzo, kilkadziesiąt lat później opisał tę historię w swojej książce).