O socjopatycznym egocentryku, który dążąc do celu trafia do polityki.
Zemsta może przybrać wiele form. To tylko zależy od przypadku, okazji, która się nadarzy i ludzi, którzy staną na naszej drodze. Osoby, które nic dla nas nie znaczą, stają się tylko narzędziem. W tym przypadku bohater trafił na „pole polityczne”. Czy może, to „pole polityczne” trafiło na niego. W zemście można się pogubić, można się zatracić. Kierując się nienawiścią nie widzimy nic poza nią. I dla mnie o tym był ten film, o nienawiści i zemście. Dlaczego pokazany na tle polityki? To chyba pytanie retoryczne.
Niektórzy zarzucają, że postacie są przerysowane. Patrząc na to, co się dzieje wokoło, uważam, że nie. Niektórzy sami siebie przerysowywują, robiąc parodie ze stanowisk, które pełnią.
Hejt jest. Jest tez hejt na zamówienie. Ale o zgrozo, jest tez samohejtowanie. Żeby wzbudzić zainteresowanie, litość, uzyskać wsparcie.
Dziwne to czasy. I myślę, jakby to było, jakby tak teraz pokolenie „milenialsów” przenieść w lata 80/90-te.
Mocny film z rewelacyjną kreacją Musiałowskiego. Klimatem i postacią głównego bohatera bardzo przypomina mi film „Wolny strzelec”