XXI wiek to chwalenie się palcówami na studniówce, granie w jakieś gówno przez internet i cięcie się żyletkami? Wybacz, mam 18 lat i nie chodzę do jakiegoś najnormalniejszego liceum, ale błagam cię, to jest jakiś ku*wa dramat.

Takie są realia? Na szczęście nie. Film jest ostro przesadzony i w ogóle nie można go odnosić do realnego świata. Ok, pokazuje istniejący problem, ale w tak karykaturalny sposób, że wypada bardzo słabo i całkowicie nierealnie. Są lepsze filmy z podobnej tematyki :)

"Takie niestety są nasze realia. Coraz więcej czasu tracimy na kontakty przez internet, a za mało ze sobą rozmawiamy" czy ja napisałam, że realia to cięcie się żyletkami i chwalenie się palcówkami?
Myślę, że nie do końca zrozumieliście ten film.
Gdy pojawia się jakiś problem (jakikolwiek, dla młodych ludzi problemem mogą być nawet błahostki, taki wiek, hormony itd) to nie uważacie, że zamknięcie się przed "realnym" światem tylko potęguje te problemy?
Uciekanie w wirtualną rzeczywistość to tylko i wyłącznie fikcja.
Dominik się w tym zatracił, zamiast po ludzku usiąść i porozmawiać z rodzicami, z koleżanka z kimkolwiek. Myślę, że o tym właśnie jest ten film, o uciekaniu, o braku relacji między ludźmi, o tak bardzo ważnym kontakcie z rodzicami. Każdy dzieciak tego potrzebuje, inaczej często kończy jak ten chłopak. Poznał Sylwię, "bratnią duszę" i to ona jeszcze bardziej zamknęła go w sobie.
Może i faktycznie chwilami mogli bardziej się postarać, ale według mnie zostało w tym filmie poruszonych tyle ważnych aspektów życia, że zdecydowanie warto go obejrzeć. I wyciągnąć wnioski.