Po klęsce wojsk alianckich pod Tobrukiem, załoga amerykańskiego czołgu ucieka przed Niemcami w głąb pustyni. Czołg pełni rolę "szalupy ratunkowej" na którą dowódca zabiera kolejnych spotkanych rozbitków. Jest to jeden z najlepszych filmów Zoltana Kordy.

Po upadku libijskiego miasta Tobruk sierżant Joe Gunn i jego żołnierze uciekają czołgiem przez Saharę. Po drodze zabierają sześciu alianckich maruderów i sudańskiego kaprala Tambula. Sudańczyk znający doskonale teren prowadzi grupę do pustynnej fortecy, gdzie ma nadzieję znaleźć wodę. Na miejscu spotykają oddział niemieckich żołnierzy, którzy chcą wymienić wodę na jedzenie, ale Gunn i jego ludzie odmawiają. Gdy Niemcy atakują, Gunn prowadzi swych zmęczonych żołnierzy do desperackiego boju w nadziei, że przybędą im z odsieczą oddziały brytyjskie.