Jestem wielkim fanem X muzy i odkąd pamiętam zawsze poszukiwałem w kinie tego co
niepowtarzalne, szczere oraz ponadczasowe.
Dopiero niedawno miałem przyjemność obejrzeć ten obraz i muszę przyznać, iż nie pamiętam
kiedy oglądałem tak głęboki pod względem podjętego tematu oraz w 100% autentyczny obraz.
Jego warstwa estetyczna przypomina mi nieco wielkie oraz przenikliwe zwierciadło Andrieja
Tarkowskiego oraz równie przejmujące zaklinanie rzeczywistości w kadrze, które jest znakiem
firmowym choćby Andrieja Zwiagincewa.
Mądry oraz prawdziwy film o życiu jego licznych meandrach oraz całym tym brudzie, który
przenika tkankę naszej społecznej współegzystencji będącej częścią świata, który rości sobie
prawo do nazywania siebie "cywilizowanym".

Uważam, że film ten powinien być obowiązkową lekturą dla wszystkich przyszłych reżyserów
pośród których znajdzie się jak sądzę nie jeden kontynuator "wrażliwości reżyserskiej" autora
"Przypadku Pekosińskiego".

Czapki z głów.....