Budżet do tego filmu jest tak niski, że nawet takie jak kraje jak Polska mogłyby wymyślić podobne historie, zatrudniając jednego amerykańskiego aktora oraz jedną europejską gwiazdę.

Odnośnie filmu ,,Przed Wschodem Słońca'' , to trzeba przyznać, że scenariusz był dobrze zrobiony. Dialogi nie są drętwe, a czasami widz jest w stanie się nawet zaśmiać (humor sytuacyjny). Sama historia raczej nierealna. Bardziej jest takim rozwinięciem myśli o tym, co byłoby, gdyby po dobrej rozmowie z nieznaną - do tej pory - osobą w moim wieku, chciałbym spędzić kilka godzin albo dzień w jakimś mieście. W pociągu nieraz spotyka się osoby, z którymi rozmawiamy, a z tego nic później nie wynika. A tutaj reżyser chciał pociągnąć temat i wyszło całkiem dobrze.
PS: Oczywiście poziom angielskiego Francuski wskazywał w filmie, że trochę bardziej intensywnie podeszła do nauki języka niż to było wypowiedziane w dialogach (pół roku w LA, trochę mieszkania w Londynie).

Uważam że to zaleta, skoro film potrafi zbierać tak dobre opinie, i poruszać tak jak poruszył mnie, bez wysokiego budżetu. "Before Sunrise" to dobry przykład na to, że kinematografia potrafi obronić się sama, bez zbędnych efektów specjalnych ( których oczywiście nie neguję, wielu filmach efekty są czymś co dodaje wyjątkowości).
To czy taka historia mogłaby miec miejsce w rzeczywistości chyba zależy już tylko od tego jakich dwóch osób takie spotkanie dotyczy. Jednych poniesie chwila inni będą postępowac bardziej rozsądnie. Kwestia indywidualna.

1.Braki budżetowe powodują, że trzeba być bardziej oszczędnym w środkach, co czasami lepiej skutkuje dla samego filmu (w tym przypadku się udało). Z kolei wysoki budżet czasami powoduje, że jest przerost formy nad treścią, przez co otrzymujemy jako widzowie film zbytnio cukierkowaty. Dlatego zawsze siłą jest scenariusz, wybór reżysera, operatora kamery, a także czy aktorzy mają ze sobą ,,chemię'' na planie.
2. Coś takiego mało prawdopodobne. Musisz przyznać, że od krótkich pogawędek w pociągu, do wyjścia z propozycją spędzenia czasu z drugą osobą (które dotychczas się nie znało), to trzeba głębokiej już determinacji i chęci. A też nie wiadomo, czy druga osoba się zgodzi.

Co nie zmienia faktu, że rozmowy w pociągu potrafią bywają interesujące i niekiedy potrafią umilić podróż - zwłaszcza, jeśli trwa ona dłużej niż 3 godziny. Koncept rozmów w pociągu powinni rozwijać filmowcy. :)