Banda przemytników i ich ładunek: grupa uciekinierów z Kuby wraz ze skrzynią złota. Na otwartym morzu, gdzie grasuje straszliwa bestia...
Ten wczesny film Rogera Cormana pomyślany został jako pastisz. W wyniku błędnej kampanii reklamowej, w której przedstawiano go jako horror, obraz spotkał się z niezrozumieniem ze strony widowni i poniósł finansową klęskę. W 1963 roku zarządzone zostały dokrętki, na potrzeby telewizyjnej emisji. Za kamerą stanął tym razem Monte Hellman, a efektem jego pracy były trzy nowe sceny, włączone do filmu, w tym "szpiegowska" sekwencja przed napisami początkowymi oraz przekomiczna scena , w której Betsy Jones-Moreland śpiewa napisany specjalnie w tym celu utwór tytułowy. Dotrzeć można bez problemu zarówno do wersji kinowej, jak i telewizyjnej, choć z oczywistych przyczyn, bardziej godna uwagi jest ta "rozszerzona".
Co się tyczy samego filmu, to w pierwszej kolejności jest to przede wszystkim komedia, toteż wszelkie komentarze widzów zżymających się na kiepskie aktorstwo czy kiczowaty wygląd potwora, świadczą nie tyle o jakości samego dzieła, co o poziomie inteligencji odbiorców. Corman postawił na zgrywę totalną, prezentując zestaw postaci cokolwiek ekscentrycznych (jeden z załogantów statku na ten przykład, porozumiewa się z otoczeniem, imitując odgłosy wydawane przez egzotyczne zwierzęta) i mnożąc absurdalne sytuacje. Parodiuje przy tym kilka gatunków naraz, wliczając w to filmy gangsterskie z Bogartem i klasyczne "monster movies", które królowały na ekranach "drive-ins" w latach 50. Motyw tajnego agenta o pseudonimie XK150 (granego przez Roberta Towne'a, autora scenariusza do "Chinatown") to z kolei oczywista kpina z powagi kina szpiegowskiego i zarazem jeden z najbardziej płodnych pod względem komizmu elementów fabuły. Ogółem: niezły ubaw, pod warunkiem, że wsłucha się w dialogi, miast czekać na emanację tytułowego potwora (skądinąd też nieskończenie pociesznego).