W roku 1970, po weselu w Buenos Aires, Ron i Jacqueline wyruszają w Andy, żeby odwiedzić Cuzco i Machu Picchu, kolebki cywilizacji Inków. Ze swoimi plecakami i aparatami podróżują przez Boliwię, gdzie natykają się na miasto Potosi. Czarno-białe fotografie i wspomnienia, które przywieźli z tej podróży, gdy mieli po 20 lat, są podstawą tego filmu.

29 lat później, w 1999 roku, wyruszają w nową podróż, już znanym sobie szlakiem – Z Buenos Aires do Potosi. W podróży towarzyszą im ich trzy córki. Naomi (19) nagrywa dźwięk. Yael (21) jest fotografem. Noa (24), studentka architektury, dołącza do rodziny po drodze. Ron nagrywa ich podróż na kamerę 16 mm.

Długi pobyt w Potosi stanowi większą część podróży, której codzienne wydarzenia są osią filmu.

W 1970 roku reżyser Ron Havilio i jego żona Jacqueline podczas miesiąca miodowego przewędrowali przez całe boliwijskie Andy z plecakami i aparatem. Po drodze odkryli Potosi - starożytne miasto Inków z kopalnią srebra, które kiedyś należało do największych i najpotężniejszych na świecie. Trzydzieści lat później małżeństwo wraca w Andy z kamerą i trzema córkami. Film pokazuje tą podróż, ale łączy współczesne nagrania ze zdjęciami zrobionymi podczas wcześniejszej wyprawy. Wspomnienia i teraźniejszość nakładają się na siebie, tworząc imponujący portret pokoleń i oddziaływania czasu.
Ron Havilio po mistrzowsku splata fragmenty wspomnień z teraźniejszością. Materiał skupia się nie tylko na rozkwicie i upadku miasta Potosi, rzuca też światło na życie wewnętrzne izraelskiej rodziny reżysera. Havilio stworzył opowieść, która rozmawia z nami obrazami, a sposób, w jaki kreuje on rzeczywistość, pozwala nam bez reszty zagłębić się w jego świat.