Stanisław Maria Rochowicz (Wojciech Pokora) jest pracownikiem muzeum. Pewnego dnia okazuje się, że z magazynu zniknął jeden z obrazów. Milicja rozpoczyna poszukiwania od przesłuchania Rochowicza. Postanawia on ukryć się, odtworzyć nieszczęsne "dzieło" i zwrócić zgubę. Przebiera się za kobietę i zostaje pomocą domową. Początkowo nie radzi sobie z obowiązkami, ale w miarę upływu czasu dostaje coraz lepsze posady.

Pracownik muzeum, Stanisław Maria Rochowicz (Wojciech Pokora) zostaje niesłusznie oskarżony o przywłaszczenie obrazu. Uciekając przed wymiarem sprawiedliwości, przywdziewa damski strój. Żonie Kasi (Jolanta Bohdal) oświadcza, że będzie pracował jako gospodyni domowa, a w wolnym czasie namaluje duplikat zaginionego dzieła. Pracuje kolejno u małżeństwa (Maria Chwalibóg i Wiesław Gołas), które dobrobyt zawdzięcza potomstwu rasowej suczki, potem u rzekomego profesora (Mieczysław Czechowicz), który bada "zawartość cukru w cukrze". W następnym nowobogackim domu państwa Góreckich (Krystyna Borowicz i Witold Kałuski) poskramia ich piekielnego synalka (Filip Łobodziński). Współpracę z następnym chlebodawcą (Jerzy Dobrowolski) przerywa niespodziewane odkrycie...

Stanisław Maria Rochowicz (Wojciech Pokora), pracujący w muzeum historyk sztuki, zostaje posądzony o kradzież cennego obrazu. Zarzuty są niesłuszne, ale mężczyzna ucieka, by uniknąć więzienia. Aby nie zostać rozpoznanym przebiera się za... kobietę. Przybiera imię Marysia i rozpoczyna pracę jako gospodyni domowa.

Zabawne perypetie historyka sztuki posądzonego o kradzież obrazu. Komedia znakomicie ukazująca rzeczywistość polską lat 70-tych, ze wszystkimi paradoksami epoki Peerelu.
Stanisław Maria Rochowicz, historyk sztuki, zostaje niesłusznie oskarżony o przywłaszczenie obrazu. Uciekając przed wymiarem sprawiedliwości, ukrywa się w damskim przebraniu. Jako gospodyni domowa, Marysia, pracuje u małżeństwa, które dobrobyt zawdzięcza potomstwu rasowej suczki.
Potem - u rzekomego profesora, który bada zawartość cukru w cukrze. W nowobogackim domu państwa Góreckich poskramia ich rozbrykanego synalka. Idylliczną współpracę z następnym chlebodawcą, z zawodu dyrektorem, przerywa wiadomość o odnalezieniu obrazu. Rochowicz zastanawia się, czy wrócić do nisko płatnej pracy w muzeum. Zostaje jednak pokojówką u dyplomaty.

Stanisław Maria Rochowicz, historyk sztuki, zostaje oskarżony o kradzież dzieła sztuki pędzla Bogdana Adamca. Rochowicz postanawia odtworzyć obraz i zwrócić go galerii, ale do tego czasu musi się ukrywać. W kobiecym przebraniu Marysia (Stanisław) podejmuje pracę jako pomoc domowa. Na początku Marysi nie jest łatwo w nowym zawodzie - często zmienia pracodawców. Jednak dzięki temu możemy podglądać peerelowską rzeczywistość - chlebodawcy Marysi to doskonałe przykłady na to, jakich ludzi tworzyła Polska Ludowa. Pomimo początkowych trudności w nowym zawodzie, Marysia zaczyna odkrywać uroki swojej pracy, okazuje się bowiem, że zarabia więcej niż jako magister historii sztuki.