Początkowo wytwórnia chciała obsadzić Sally Field do głównej roli kobiecej. Reżyser filmu, Nicholas Meyer, chciał w roli Amy obsadzić swoją dziewczynę, Shelley Hack. Ta jednak odmówiła, a angaż przypadł ostatecznie Mary Steenburgen.
Gdy John (David Warner) wchodzi do mieszkania Shirley (Patti D'Arbanville), na ścianie widać plakat reklamujący musical "Follies" autorstwa Stephena Sondheima. Ten sam kompozytor współpracował wcześniej z Nicholasem Meyerem na planie filmu "Siedmio-procentowy roztwór".
Gdy główny bohater przenosi się w czasie, widzi obrazy z przyszłości, ukazywane w porządku chronologicznym. Obrazy z abdykacji króla Edwarda VIII następują przed przemówieniem Franklina Delano Roosevelta z 1933 roku. Król Edward abdykował w 1936 roku, dlatego te urywki powinny być pokazane później.
Kuba Rozpruwacz dokonał swoich morderstw w roku 1888, a nie 1893, jak zostało ukazane w filmie.
W epilogu dowiadujemy się, że H.G Wells wkrótce poślubił Amy Robbins. Akcja filmu rozgrywa się w 1893 roku, kiedy to Wells był już żonaty z Isabel Mary Wells, natomiast jego ślub z Amy miał miejsce dopiero 2 lata później.
Amy pyta Herberta, czy ma drobne, by móc zadzwonić z budki na policję. Tak naprawdę numer alarmowy jest darmowy.
Kiedy główny bohater je frytki w McDonaldzie, mówi w pewnym momencie: "Pomme frites...fries are pomme frites". Widać wtedy wyraźnie, że ruch jego ust nie pasuje do wypowiadanych słów. Najprawdopodobniej aktor użył określenia "chips", które w postprodukcji zostało zdubbingowane.
Akcja filmu rozpoczyna się w roku 1893. W czasie wykładu nt. wehikułu czasu Wells stwierdza, że 12 lat wcześniej Abel Pifre, francuski inżynier, zaprezentował prasę drukarską napędzaną energią słoneczną. Tak naprawdę miało to miejsce w roku 1882, czyli 11 lat wcześniej.
Kiedy H.G. Wells i Mary jedzą lody w restauracji, w zależności od ujęcia zmienia się położenie jego ręki na stole. Ponadto łyżeczka, której używa, na przemian pojawia się i znika.
W biurze porucznika Mitchella na jego biurku leżą zdjęcia. Ich liczba zmienia się w zależności od ujęcia, raz widać dwie fotografie, a po chwili tylko jedną (ten błąd powtarza się kilkakrotnie).
Przesłuchując Wellsa, porucznik Mitchell rzuca gazetę na biurko. W następnym ujęciu ta sama gazeta znajduje się z powrotem w jego dłoni.
Kiedy H.G. Wells czyta w gazecie, że dokonano czwartego morderstwa, ta sama gazeta jest, w zależności od ujęcia, złożona lub rozłożona.
W scenie, w której Wells i Amy wychodzą z kina, kobieta trzyma swoją aktówkę raz w prawej ręce, a raz - w lewej, w zależności od ujęcia.
Kiedy na początku filmu goście Wellsa grają w szachy, widać, że są one ułożone nieprawidłowo względem graczy. Narożny kwadrat po ich lewej stronie powinien być czarny, a jest biały.
Film kręcono w San Francisco i Burbank (Kalifornia, USA).
Tytuł tego filmu został "zapożyczony" przez Cindy Lauper. Piosenkarka zobaczyła wzmiankę o tym filmie w gazecie w 1979 roku i postanowiła tak zatytułować swoją nowotworzoną piosenkę. Tak powstała jej słynna ballada "Time After Time"
Był to pierwszy film Malcolma McDowella zrealizowany w Hollywood.