Chwilami rzeczywiście wieje nudą (druga połowa filmu - "restauracyjna" - jest zwyczajnie za długa ;P ) - "Mój wujaszek" i "Wakacje pana Hulot", a także scenariusz "Iluzjonisty" (a więc wszystko Tati, co do tej pory widziałem) - lepsze.

Ostatnio odświeżyłem sobie film i ocenę podniosłem. Jednak udany jak poprzednicy. Może tylko końcowe 30-40 minut zbyt się dłużyło. Poza tym wyśmienity. Tylko ostatnia część "Pan Hulot wśród samochodów" jakoś nie zaskakuje... Cóż...

Myślę, że podejście do "Playtime" jak do zwykłej komedii zawodzi, a nawet powoduje, że ten film nam się nie spodoba. Mnie "Playtime" specjalnie nie bawił, podobnie zresztą jak pozostałe filmy Tatiego. Jednak to mój ulubiony z jego filmów, ale traktuję go nie jako komedię, nie nawet jako typowy film fabularny (akcja jest szczątkowa), ale jako ogromny fresk przedstawiający nowoczesne (jak na lata 60.) miasto, jako wielki dynamiczny obraz, na którego oglądanie można przeznaczyć aż dwie godziny. :)

Bardzo trafna uwaga. Zapraszam do przeczytania mojej analizy Playtime. Im głębiej wchodzi się w ten film tym więcej odkrywa się treści... w filmie w którym pada mniej kwestii niż filmach niemych, w filmie w którym jest mniej akcji niż w dokumentalnym filmie przyrodniczym. Jak to możliwe? Właśnie dlatego, że jest to "fresk", "obraz", a nie "komedia". http://dersu-uzala.info/playtime/