Właśnie wróciłam z kina i szczerze powiedziawszy żałuję wydanych pieniędzy.
Chyba za dużo oczekiwałam. Zwiastun wydawał się na prawdę fajny. Nie zdradzał za dużo, był świetnie zmontowany, tło i barwy nadawały temu fajnej lekkości. Nie mówiąc już o aktorach. Stuhr zdecydowanie zachęcał do obejrzenia tego filmu.
Koniec końców po wyjściu z sali kinowej byłam zniesmaczona. Przez cały film ani razu się nie zaśmiałam. A chyba o to chodzi w komedii. Wiem, że poczucie humoru to indywidualna sprawa, jednak ja należę do osób, które dużo nie potrzebują aby się pośmiać. A tutaj nic nie dało rady mnie zmusić chociażby do uśmiechu. Nie mówiąc już o tym, że niektóre sceny były tak wymuszone i bez sensu, że aż brak słów. (SPOILER!) Scena jak Stuhr jedzie na białym koniu to była chyba kwintesencja. Niech mi ktoś wyjaśni jak bardzo znany prezenter mógłby sobie na takie coś pozwolić. Ja rozumiem, iż to jest film no ale są jakieś granice. Przecież tak normalnie to koleś nie miałby życia przez najbliższe kilka lat. Nie mówić o tym, że tam nawet jednego paparacji nie było. Takie trochę dziwne. Ale pełno jest tego typu błędów i niedomówień.

Jedna film nie ma tylko wad. Oczywiście, że są plusy. Do nich na 100% należy świetna gra aktorska. Tutaj nie mam do czego się przyczepić. Każda rola była przynajmniej przyzwoicie zagrana. Maciej Stuhr oczywiście zagrał wszystko perfekcyjnie. Jednak ja pochwaliłabym tutaj zdecydowanie bardziej Piotra Głowackiego, który skradł aktorsko ten film. Na prawdę bardzo dobra rola.
Niewątpliwym plusem jest oczywiście muzyka. Wybranie piosenki Pana Grechuty to był bardzo dobry pomysł. Chyba najprzyjemniejsze momenty były w tym czasie kiedy leciała jego muzyka.