W warszawskiej stacji pomp, zwanej potocznie "Grubą Kaśką", załoga składa się niemal wyłącznie z bumelantów i kombinatorów. Efektem ich dość obojętnego stosunku do pracy są ciągłe awarie, których usuwanie ciągnie się tygodniami, wywołując irytację mieszkańców miasta. Dyrektor przedsiębiorstwa angażuje więc młodego poetę, Leopolda Górskiego, który swoimi piosenkami ma rozbudzać pozostałych pracowników i nie pozwolić im zasnąć przy jednostajnym szumie pomp tłoczących wodę. Sam Leopold jest żywą ilustracją swych pokrzepiających utworów: zawsze uśmiechnięty i życzliwy, choć nie brakuje mu kłopotów. Dojeżdża bowiem do pracy spod Warszawy, gdzie wynajmuje pokój w domku usytuowanym tuż przy torach kolejowych. Przejeżdżające pociągi straszliwie trzęsą wątłą chatką, doprowadzając poetę do rozstroju nerwowego. Leopold marzy o własnym mieszkaniu, ale gdy dyrekcja wodociągów otrzymuje kolejny przydział mieszkaniowy, naiwny poczciwina po raz kolejny ustępuje bardziej potrzebującemu, jak sądzi, a w rzeczywistości tylko sprytniejszemu koledze. W zamian otrzymuje od sekretarza POP specjalną, delikatną misję: ma uzdrowić sytuację w najgorszej w całym przedsiębiorstwie brygadzie majstra Wierzchowskiego.