Co wy ludzie wypisujecie? Stracona okazja? Mogło być zdecydowanie lepiej? Film jest bardzo dobry, a nawet świetny.
Co w nim jest aż tak przekonującego? Zdecydowanie trzeba wskazać Clive'a Owena. Zagrał tutaj jedną ze swoich najlepszych ról, jak nie najlepszą. Uroczy drań z problemami. Pozytywnie zaskoczył mnie Mick Jagger. Do tej pory znałam jedynie jego wokalne popisy - w "Bent" zagrał wspaniale. Zniewiaściałego faceta, uciekającego przed hitlerowcami przy okazji zabawiającego się nocą jako męska-panienka, a może wypada napisać 'prima donna'.
Po dostaniu się do obozu nie widzimy nic innego, jak 2 bohaterów przenoszących kamienie. Powoli zakochujących się w sobie. O dziwo te ciągłe kamienie nie nudzą nas - co to to nie. A przenoszą nas w klimat jaki odczuwają Żyd i 'zboczeniec', jak zwykli zwać jednego pilnujący Niemcy. Dochodzimy do finału, który może nie jest zaskakujący, ale zdecydowanie dramatyczny.
Reżyser nie próbuje nic ubarwiać. Stara sie pokazać wszystko takie jak jego zdaniem było. Kręci portret psychologiczny człowieka, któremu wszystko zostaje odebrane tylko za to, że różni się od reszty. Akcja obsadzona w realia przed II wojną światową, bez obrażania nikogo, bez kontrowersji i prowokacji pokazuje nam sytuacje homoseksualistów w tamtym okresie. Pomijanych w statystykach ofiar, zapominanych podczas wymieniania ludzi jakich brało się do obozów. Czyżby temat tabu? Do niedawna zapewne tak.
Zdecydowanie nie dla homofobów.