"Potężna, klasowa przepaść między dwiema rodzinami pozostaje taka sama i to z niej wynikają napięcia"

A nieprawda to. Napięcia wynikły z konfliktu z innymi złodziejami. Do momentu kiedy chłopak postanawia użyć tej skamieliny (czy co to było), film był sensowny, potem nastała absurdalna rzeź i ckliwe zakończenie w stylu: "każdy jest kowalem własnego losu".

Szkoda.

To prawda. Ta rzeź chyba była nie do końca potrzebna.

To reżyser decyduje co mu jest w filmie potrzebne a co nie. Konflikty społeczne biedoty i krezusów często historycznie kończīły się krwawo, bo ci pierwsi nie mają nic do stracenia, szarżują więc, mogąc tylko zyskać. Może to właśnie miał na myśli reżyser, pokazując taki konflikt w mini skali. A recenzja ayyakw świetna :)

Reżyser decyduje, a widz marudzi. Takie jest życie:)

ta rzeź to kwintesencja filmu, bez niej by go nie było.
pokazuje o co w filmie chodzi, o walkę o życie ludzi z niskich warstw, walka toczyła się od początku filmu, o każdy okruch z pańskiego stołu. A rzeź to erupcja walki na nizinach, walki ludzi-przedmiotów która jednak dosięgła tych bogatych.

Też tak uważam. Zamiast prowadzić narrację w początkowym, świetnym stylu, nagle pewne wątki stają się niewypałami, a pojawia się rzeź tak jakby to był obowiązkowy składnik, bez którego żaden film nie może się obejść. Jak uliczny taniec w bollywood.

Najtrafniej byłoby napisać, że to konflikt pomiędzy dwiema biednymi rodzinami doprowadził do tragedii wszystkich trzech rodzin. Bong posłużył się nimi (biedni-biedni-bogaci), aby w mikro skali pokazać (i skrytykować) nieetyczne działania ubogich dążących do poprawienia bytu i nieświadomych tej walki bogaczy.

[spoilery]

Nie zgodzę się z MisterTornister. Napięcia są także między rodziną biedaków, a Parkami, a przede wszystkim między Gi-taekiem, a Dong-ik Parkiem. Tylko, że są skrywane. Z grzeczności, z konwenansów (w przypadku Prezesa), a konieczności (w przypadku Di). Ale tutaj cały czas trwa ocenianie, analizowanie, zaznaczanie czyichś słabości (kwestia zapachu, wypowiedzi, które zbliżają się do niebezpiecznej granicy, ale jej nie przekraczają, w końcu twarda postawa po pozornie koleżeńskiej rozmowie "płacimy ci ekstra"), wszystko to, co budzi gniew głównego bohatera aż do - tutaj racja - niezrozumiałego wybuchu w finale (trudno kupić ten gniew Gi do swojego szefa, a przynajmniej w takiej formie, ale nie jest to też rzecz, która jakoś psuje mi obraz całości i bardziej widzę w tym chęć reżysera do żonglowania gatunkami, od komedii przez dramat po coś w rodzaju krwistego thrillera).

Kolejna sprawa. Film zdaje się niekoniecznie mówić, że każdy jest kowalem własnego losu. Mnie się wydaje, że wręcz odwrotnie: mamy narzucone swoje role w społeczeństwie i trudno jest nam z nich wyjść. Urodziłeś się bogatej rodzinie? No to masz - powiedzmy - fart. Jesteś na nizinach? Prawdopodobnie w nich pozostaniesz. Hollywood karmi nas filmami z gatunku od zera do milionera, a tutaj reżyser zdaje się mówić "z reguły jest inaczej". Jesteś z rynsztoka? W rynsztoku pozostaniesz. Smutny ten finisz i zostaje w głowie.

"The Host" to najlepszy film Bonga. Kino totalne.

No nie, wiele rzeczy z tej recenzji nie zgadza się, albo nie jest oczywistą wynikową z filmu. Nie widzę tu wyraźnego rysu komediowego. Nie odbieram rodziny z sutereny jako pomysłowej, zaradnej i zżytej ze sobą sympatycznej rodzinki.
Chłopak miał odpowiednie kompetencje, żeby być korepetytorem angielskiego, nie miał tylko odpowiednich referencji.
Ich przekrętów na pewno nie nazwałabym drobnymi, a ich samych pozytywnymi postaciami. Sam pomysł, że ktoś mógłby ich w ten sposób odbierać wywołuje mi ciarki na plecach. Zresztą, dla jasności, bogatych Parków nie da się też postrzegać jako jednoznacznie pokrzywdzonych. Jedni i drudzy prawie bez wahania (ledwo zauważalne mikrokryzysy przypisanych postaw, np Kim wypowiadający pozytywną kwestię na temat pani Park) wgryzają się w siebie wzajemnie i wysysają bez znieczulenia to, co jest im w danej chwili potrzebne.
Trzecia rodzina, mimo, że to oni właściwie zaczęli i zakończyli burzę, miała w tej wielkiej wyżerce na obcym organizmie znaczenie marginalne.

Zaradni ludzie odbierani sa w spoleczenstwie pozytywnie, niewazne czy kretacze, zlodzieje czy ktokolwiek, wiec te twoje dreszcze beda towarzyszyc ci przez cale zycie, chyba ze zrozumiesz jak najszybciej o co w zyciu biega i jak warto postepowac. Madry malo mowiacy czlowiek jest w grupie uwazany za mruka i malo kto sie go trzyma, blyszczą ludzie bezposredni duzo mowiacy, ci zawsze dadza sobie rade niewazne czy madrze mowiacy czy niemadrze, wazne ze mają gadke i wokol nich bedzie duzo ludzi, tak funkcjonuje ten kur..ski swiat, lepiej zebys ju teraz o tym wiedzial i zaczal swoją wlasną gre,

Żyję na tym świecie już na tyle długo, że mam świadomość tego, jak jest zbudowany i o co w nim biega. Bo biega w nim tak naprawdę tylko o to, żeby stojąc rano przed lustrem móc spojrzeć sobie w oczy, nie puścić pawia, albo nie pozbyć się luster raz na zawsze. Ogólne ramy zachowań regulują kodeksy, niuanse, niejednoznaczności i to "jak warto postępować" to już indywidualne spotkania z samym sobą przed lustrem. Ja swoje lustro lubię, podobnie jak lubię ludzi mądrych choć małomównych. Powszechne uwielbienie niewiedzy, niekompetencji i pustych, dźwięcznych dzbanów jest znakiem czasów. Czasów, które przeminą razem ze swoimi cwaniakujacymi graczami, bo wiesz, z pustego to i Salomon nie naleje

Bardzo ładnie napisane.

bardzo laicko przede wszystkim

jakich to człowiek w swojej pysze ideologii nie powymyśla żeby tylko zasłonić sobie prawdziwy cel życia jakim jest zbawienie wieczne