...

Tak. Film jest świetny, kiedy bawi się z naszymi oczekiwaniami, trzyma w napięciu i rozśmiesza do łez. Ale pod koniec, kiedy uderza w te bardziej dramatyczne, ckliwe momenty, robi się mniej przekonujący i czuć niedosyt.

też miałam takie odczucia! ale wciąż to lepsze kino niż to, co kręci się na naszym podwórku ;-)

to ty chyba koreanskiego kina nie znasz, oni tam kreca kilkaset filmow rocznie i a budzety mają od kilkunastu do kilkudziesieciu milionow dolarow, przede wszystkim pawie wogole nie ogladają tam zachodniego gowna w kinach

Nigdy za bardzo nie rozumiałem tekstu - "Film bawi się naszymi oczekiwaniami".
Czy tak ciężko oglądać film, ja wiem, może... bez jakichkolwiek oczekiwań? ;-)

Wiesz, chodzi bardziej o to, że zwykle filmy gatunkowe podążają jakimś określonym schematem i możemy się spodziewać, co nastąpi po danej scenie. Ale Parasite jest przykładem filmu, który wraz z biegiem czasu kompletnie zmienia tor i przełamuje te schematy - więc to nazywam "zabawą z oczekiwaniami" ;)

Moja wypowiedź była trochę prowokacyjna ;-)
Co nie zmienia faktu, że oglądanie wydarzeń z filmu w danym momencie, a nie wybieganie myślą do przodu, do tego co może się za chwile pojawić na ekranie - jest lepsze z dwóch powodów:
- oglądamy wtedy film taki jaki jest, a nie jaki chcielibyśmy żeby był
- nie wpadamy wtedy w pułapkę reżysera, który doskonale wie, że mocno nas zaskakując - daje nam poczucie szoku i chęci obejrzenia czegoś jeszcze raz, co często mylimy z zachwytem.

I jeszcze jedna kwestia. Polecam oglądanie wszystkiego z tzw. czystą kartą. Bez oglądania zwiastunów, bez czytania opisów, recenzji, bez przeglądania forum, bez nastawiania się na jakieś nagrody czy konkretne nazwiska. Czyli po prostu oglądanie nie na zasadzie: "pokaż co potrafisz skoro wszyscy mówią, że to ma być takie dobre" lub "pokaż czy to jest faktycznie tak złe jak pisali".
Zachęcam by po prostu oglądać to, co jest na ekranie...

"Jestem świeżo po obejrzeniu i muszę powiedzieć, że liczyłem na coś innego. Czegoś mi brakowało."
Ale i tak dałeś stosunkową wysoką ocenę, bo ja przyznam, że mnie zdecydowanie czegoś brakowało i spodziewałem się lepszego filmu, abstrahując od tego, co napiszę poniżej.

Bo tak naprawdę trudno mi ocenić ten film, głównie za sprawą bariery językowo-kuturowej, której napisy nie pomagają za bardzo pokonać. Bo jak człowiek ogląda filmy amerykańskie, francuskie, włoskie, hiszpańskie i nawet nie zna jakiegoś słowa, to nie stanowi to większego problemu w odbiorze emocji, którą dany bohater chce przekazać.
Tutaj niestety śledziło się wydarzenia trochę abstrakcyjnie, bez żadnego napięcia, bez przeczuwania, co się wydarzy i przede wszystkim jakie to wszystko miało wywoływać emocje...