Pamiętam, jak oglądałem ten film wiele lat temu na jakimś DKF-ie w czarno-białej kopii. Film otoczony atmfosferą skandalu, kontrowersji, prawie, że zakazany.
Po latach postanowiłem wrócić do niego już bardziej świadomie, przekonać się jak go dzisiaj odbiorę.
Dochodzę do wniosku, że w tym filmie wartościowa jest tylko muzyka - to naprawdę wspaniały soundtrack. Natomiast sama opowieść to jakiś nihilistyczny, lewacki bełkot. Psychiczny ból głównego bohatera po śmierci żony, jego jakieś doświadczenia z dzieciństwa, o których wspomina mają niby uzasadnić kilka sadomasochistycznych scen, których jest sprawcą w filmie? Sorry, ale to nie jest moja bajka. Ktoś, kto dla ukojenia swego cierpienia każe sobie wsadzić dwa palce w d... to naprawdę nie jest bohater, który jest dla mnie wiarygodny. A jeśli już to chyba jakiś psychopata gwałcący na podłodze partnerkę w stosunku analnym. A sama bohaterka, której trudno rozstać się z tym facetem na pożegnanie wali mu konia w hotelowej kawiarni. Co to ma być? Jak dla mnie ohydny film, który z założenia miał zdobyć rozgłos poprzez kilka kontrowersyjnych scen, a wyszedł miałki, obrzydliwy bełkot.