Buty to jesno, akurat najmniej subtelny detal.
Jej zachowanie na schodach, spojrzenia podczas ucieczki, proba zamkniecia drzwi do sypialni. W opisie wydarzen Le Gris ociaga sie zhcieczka, na schodach wrecz przystaje, przyciaga go spojrzeniem a drzwi ostatecznie wrecz otwiera przed nim, niemal zapraszajac go do srodka. W jej oposie sytuacji jest tylko chec ucieczki i desperacja. Scena gwałtu tez ma zupełnie inny obraz, w jego wizji ona jeczy z przyjemnosci i nie probuje sie nawet wyrwac, w jej opisie jest zupelnie inaczej. Itd itd..

Dobrym przykładem jest też scena przywitania się małżonków po powrocie de Carrougesa z wojny - w jego wersji żona tuli go a on ją całuje. W jej - zostaje upokorzona i odepchnięta.

A skąd przekonanie, że "własna relacja" też nie jest przekłamaniem i wyparciem? Przecież ona nie kochała męża, ani mąż jej. Le Gris był kompletnie w jej typie i jego pragnęła. Sama go zachęcała. W chwili słabości mogła mu ulec. Gwałt mogła sobie wymyślić z obawy, że brutalny mąż się dowie i ją zabiję za niewierność. No właśnie, przykładowo de Carrouges też kłamie  w swojej wizji co do motywacji.

Może to jest sedno sprawy i to chciał przekazać reżyser: każdy ma swoją wersję wydarzeń. I nigdy do końca nie poznamy jedynej i obiektywnej prawdy.

przecież był pojedynek w imię prawdy i bóg nie pozwoliłby wygrać kłamstwu

możesz powiedzieć jak go zachęcała? bo to ciekawe.

Właśnie chciałam pisać, że scena gwałtu w wizji Le Gris też nie pozostawiała dla mnie wątpliwości i uważam, że mogłaby Marguerite być jednak trochę bardziej chętna (chociaż w ogóle cała ta sytuacja z podstępnym wejściem na chatę nie da się usprawiedliwić i żeby dla mnie ten wydźwięk rozbieżności się pojawił, to wszystko musiałoby potoczyć się zupełnie inaczej), ale jak widzę komentarz Remiii, to już rozumiem, że twórcy nie mogli zrobić tego mniej dobitnie, bo ludzie zaczęliby doszukiwać się winy Marguerite, co jak widać już robią, mimo przekazu siermiężnego jak zbroja rycerzy w ostatniej scenie, że tak, to był gwałt. Masakra jakie średniowiecze panuje do tej pory.

Le Gris pomimo początkowych pięknych manier, górnolotnych zapewnieniach o miłości i wyszukanych komplementach dąży tak naprawdę tylko do tego jednego, zaspokojenia swojej rozbuchanej chuci, tym samym wychodzisz na prymitywa i totalnego hipokrytę. Nawet jeśli Margerita coś do niego czuła i miała na niego chęć to ostateczna forma w wykonaniu kogoś kto deklarował miłość do niej przybrała niestety postać GWAŁTU. Jeżeli faceci uważają, że tak się okazuje kobiecie swoją miłość to są zwyczajnymi chamami, brutalami i prostakami. Aczkolwiek nie wykluczam, że są (nieliczne?) kobiety, którym taka forma okazywania miłości jak najbardziej odpowiada.

zamiast wychodzisz na miało być "wychodzi na"

Bo była podpisana „the truth”

To mogło znaczyć wszystko, każdy ma swoją prawdę.

Zastanawiam się kto kogo uratował w pierwszej bitwie. Każdy w swojej wersji był tym ratującym.

Bardzo dużo z Was nie zauważyło jednej rzeczy. Były pokazane trzy wersje, ale tylko przy wersji kobiety dostajemy dodatkowo napis „the truth” czym reżyser pokazuje, że to właśnie jej wersja jest tą prawdziwą. Przewińcie sobie i dokładnie się przyjrzyjcie jak są pokazane poszczególne zapowiedzi każdej ze stron. W jej wersji rzeczywiście życie z mężem nie było łatwe ani takie przyjemne, Le Gris jej się podobał, ale wiedziała, że raczej z niego nic dobrego. To, że powiedziała o gwałcie mogła przypłacić nawet życiem z ręki swojego męża i ryzykowała plotkami, ośmieszeniem, a jednak powiedziała prawdę.