Dziesięcioletni Oskar umiera na raka. Złości się na rodziców, że nie potrafią z nim rozmawiać o śmierci. Nie chce ich widywać. Jedyną osobą, jaką pragnie zobaczyć, jest pani Róża, która, zaczepiona na szpitalnym korytarzu, przedstawia mu się jako zapaśniczka, a w rzeczywistości jest producentką pizzy. Początkowo kobieta nie chce się zgodzić na odwiedziny, nie cierpi bowiem szpitali, brzydzi się chorobą i boi się czymkolwiek zarazić. Ordynator proponuje jej więc układ - podpisze z nią umowę na codzienną dostawę pizzy do szpitala, w zamian za doglądanie Oskara. Wkrótce między chłopcem a kobietą rodzi się przyjaźń, której nie zniszczy nawet śmierć.

10-letni, ciężko chory Oscar podsłuchuje rozmowę między lekarzem, a własnymi rodzicami, z której wynika, że niedługo umrze. Nikt nie chce mu tego powiedzieć wprost, więc Oscar, na znak protestu przestaje rozmawiać ze wszystkimi, oprócz pewnej przypadkowo poznanej kobiety.