Czyli tak naprawdę dizało sie to, co na koncu w szpitalu? Trochę sie nie przyłożyłem, chcę poznać inne analizy

Wydaje mi się, że cała historia wykreowana była w głowie głównej bohaterki kiedy była w śpiączce. Wyjście z budynku równało się śmierci w prawdziwym życiu czyli uwolniła się tak jakby od swojego cierpienia. Ale wielu rzeczy też nie zrozumiałam , np. jak długo byłam w śpiączce lub czy od dziecka była w tym szpitalu? Rysunki na ścianie sugerowały, że chyba tak, ale mogła być też opóźniona umysłowa jak dzieci pod budynkiem. Ciekawiło mnie też czy Cooper jeździł na wózku z powodu jakiegoś wypadku i czy to miało związek z nią skoro okazał się jej ojcem. Wiele takich szczegółów nie było wyjaśnionych, a szkoda bo mogło to podnieść poziom całości ;)

Lekarz mówi, że od dziecka była w szpitalu (plus, w swojej głowie widzi małą siebie z tymi bąblami na twarzy, myślę, że była właśnie w tym wieku, gdy stało się to, co spowodowało śpiączkę). Co do potencjalnego opóźnienia w rozwoju, to bym się ku temu nie skłaniała, zwłaszcza, że taka osoba... jakby to powiedzieć. Wizje w jej głowie nie byłyby tak rozbudowane raczej. Ale generalnie zgadzam się z tym, co napisałaś, był potencjał, ale trochę niewykorzystany i mnie własnie zakończenie się nie podobało, bo jak widać, pozostawia zbyt dużo, zbyt luźnych wątków. Fajnie jak zakończenie budzi dyskusję, ale tutaj wg mnie pokazuje tylko chaos całej produkcji, jakby twórcy sami nie do końca wiedzieli, jaka jest historia w całości. W sumie dość szybko załapałam, że to dzieje się w jej głowie, ale miałam nadzieję, że w trochę innym sensie, żadna śpiączka powypadkowa (generalnie wydaje mi się, że jakiś wypadek mógł mieć miejsce i że to poczucie winy trzymało ją w tym strasznym miejscu w jej głowie, bo dopiero jak powiedziała sobie, że to nie jej wina, to mogła wyjść. Pytanie, czemu wyobraziła sobie całą historię ze szpitalem dla dzieci kilka dekad wcześniej? Bo nagrania ewidentnie wyglądały na jakieś z lat 70tych), tylko jak dzieciaki pozwalają jej wyjść w końcu, to wg mnie powinna wpaść na Coopera i powinno się okazać, że faktycznie, jak sugerowano na początku, dziewczyna ma problemy psychiczne i większość rzeczy, które widziała, to była jej wyobraźnia. Ale i tak był całkiem spoko, miał jakiś klimat, a ostatnimi czasy trudno o filmy z jakimkolwiek klimatem.

Wyobraziła sobie, że ma córkę - to wynikało z uzewnętrznienia jej potrzeby akceptacji, bo nie akceptowała siebie takiej, jak wyglądała. Czemu akurat ten wielki budynek i czego te dzieci zamknięte w taki sposób? Po części dla klimatu horroru, po drugie budynek może reprezentować cały umysł, w którym właściwie była tylko ona i ten włóczęga, a dostanie się do zamkniętej części mogło sugerować przełamanie jakiejś bariery. Jakby była w tej śpiączce i nie mogła odpuścić życia, dopóki nie zrobi tej ostatniej rzeczy - nie ukoi sama siebie. Postaci, które pojawiły się w filmie, wszystkie, bez wyjątku, był tymi, które widziała w szpitalu. Nawet córka Coopera była tą młodą pielęgniarką, która chyba ani słowem się nie odezwała. Skąd pies - tego nie wiem, ale to pewnie też da się wyjaśnić.
Byłą w śpiączce, ale miała otwarte oczy, więc jakieś bodźce do niej docierały, stąd właśnie takie wyobrażenia postaci. Sama legenda i nawiązanie do dzieci mogło mieć związek z jakimiś jej kolegami z dzieciństwa, w zasadzie to nie jest najistotniejsze. Ten jeden chłopiec, który był wobec niej pomocny, mógł być jakimś jej przyjacielem. Wręcz na pewno ona ich wszystkich znała, bo w końcu skądś musiała mieć obraz ich twarzy w głowie. Możliwe, że kiedy leżała w pokoju, oglądała dokument o tym miejscu. Poza tym jej ojciec naprawdę jeździł na wózku naprawdę był pracownikiem ochrony. Możliwe, że on sam jej opowiadał o pracy, o tym, co odkrył i to miało wpływ na te wizje.
Sam motyw uwolnienia się z budynku - uwolnienia samej siebie i pozwolenia sobie odejść, jest oczywisty i nie wymaga tłumaczenia, dlatego nie zgadzam się w zasadzie z opinią, że tu zostało zbyt wiele wątków. Właściwie wszystko jest spójne i można to wyjaśnić, a film zostawia miejsce na własną interpretację, co akurat działa na plus, bo ile ludzi, tyle opinii. Jednak historia jest, o dziwo, logiczna i spójna, nie ma mowy o jakimś całkowitym bezsensie. Poza, oczywiście, typowo horrorowym podejściem do sprawy "o, dziwne głosy, idę sprawdzić, w końcu widzowie patrzą", chociaż biorąc pod uwagę, że to się dzieje w jej głowie, nie jest to już aż tak irracjonalnie jak w przypadkach filmów o grupie nastolatków, którzy zawsze muszą zachować się zupełnie na przekór logice.
Chyba wyczerpałam temat TT_TT
Dodam jeszcze tylko, że spodziewałam się taniego shitu klasy B, bez ładu i składu, typowego filmu na nudny wieczór, a w zasadzie dostałam coś, co w kontekście zakończenia nabrało jakiejś głębi, zasługując na nieco wyższą ocenę.
Chociaż dalej dziełem sztuki to to nie jest, żeby nie było złudzeń. Ot, miła odmiana po bzdurach, które oglądałam ostatnio.

Ok, trochę więcej już wiemy. Dla miejsca akcji i ogólnego pomysłu warto zobaczyć. Horror obecnie jest na cenzurowanym, więc te 6/10 to całkiem wysoka, odpowiednia nota.

Ale na lalce tej w śpiączce byl napis ,,Clare,, a to imie corki tej blondyny i przeciez przedtem rozmawiala z matka o córce chociaz w sumie nawet zdj corki nie pokazali jak dawala straznikowi. Takze cos wiemy ale nic nie wiemy. Skoro to miejsce nie istnialo to czemu jednak na koncu koles byl w stroju straznika?

Osoby które sobie wyobrażała były związane z jej życie np ojciec który był ochroniarzem czy lekarz lub pacjent szpitala. Wydaje mi się że zapadła w śpiaczkę po wypadku (ślad na twarzy) i w tym samym wypadku jej ojciec stracił władze w nogach, ale to tylko domysły. Dorosła Clare musi przekonac młodą Clare która jest w jej głowie, że to nie ona jest odpowiedzialna za wypadek. Kiedy jej się to udaje, trafia do nieba.

W końcu wyjaśnienie/ interpretacja, brzmiące najsensowniej :)

jeśli ten film przypadł Ci do gustu polecam https://www.filmweb.pl/film/Przebudzenie+dusz-2017-767751 ;)