Nigdy nie dostał żadnej liczącej się nagrody, a stworzył nowoczesny język filmowego opowiadania. Wraz z JOHNEM McTIERNANEM zrewolucjonizował kino lat 80. i w zasadzie stworzył gatunek kina akcji.
Stworzył zgrany duet z MELEM BIBSONEM, uczynił go gwiazdą i dał mu najlepsze filmowe role: Martina Riggsa i Jerry'ego Fletchera w "TEORII SPISKU".
Przywrócił blask JULII ROBERTS po jej długiej nieobecności w istotnym kinie (jej flirt z artystami: Altmanem, Halstromem, Frearsem, Jordanem, Allenem zwichnął jej karierę). Donner przywrócił jej nie tylko status gwiazdy, ale też przypomniał, że jest wielką aktorką.
Pozwolił zaistnieć w kinie duetowi SYLVESTER STALLONE-JULIANNE MOORE, efekt jest wręcz oszałamiający.
Pracował z MARLONEM BRANDO i GREGORY PECKIEM.
Odkrył dla USA Jeta Li.
Przypomniał o wirtuozerii kamery ANDRZEJA BARTKOWIAKA. Jego wkład w kino jest nie do przecenienia, a jednak mało kto w istocie go doceniał.
Dla mnie na zawsze pozostanie mistrzem filmowych emocji.

To był pierwszy PIROMAN kina. Kochał ogień. W okresie jego świetności, gdy widziałem jakiś efektowny wielki budynek, myślałem - DONNER by go wysadził !
Był też ironistą - no bo jakiego drugiego reżysera imię i nazwisko pojawiłoby się w czołówce filmu na roznegliżowanej lasce, która... roztrzaskuje się na masce samochodu?! :-)
https://www.youtube.com/watch?v=G_1qq75ckBU
Piękna scena.
A jak ktoś zna niemiecki to i zabawna, bo "DONNER" oznacza w końcu... grzmot! Po francuzku zaś, o ile się nie mylę, oznacza tyle co... dawać. No, trochę nam chłop dał, nie ma co!
Nic nie jest tym, czym się wydaje.
https://www.youtube.com/watch?v=TkaJO0WFoh8

Kręcił też bajeczne sceny... EROTYCZNE.
Zarówno z ósmym cudem świata - PATSY KENSIT (Zabójcza broń 2), jak i RENE RUSSO (Zabójcza broń 3) przeszły już do historii kina.

Nie tyle kino akcji. Teoretycznie wszystkie bardziej znane filmy Donnera (prócz właśnie "Omen") to typowi przedstawiciele Kina Nowej Przygody: "Superman", "Goonies", tetralogia "Zabójcza broń" - wypisz wymaluj wpasowują się w ten nurt. U McTiernana też to widać w pierwszej "Szklanej pułapce" czy choćby w intertekstualnym "Bohaterze ostatniej akcji".