Wstrząsający obraz emigracji zarobkowej. Po prostu wgniata w fotel. Świetna konwencja – nerwowe i szarpane ruchy kamery wciąż koncentrującej się na twarzy. A na niej strach, bezradność, niemożność wydobycia się z matni. Odczarowanie mitu o polskiej solidarności emigracyjnej i zbędna według mnie symboliczna martyrologia głównego bohatera w kompozycji klamrowej. Bez niej jest to absolutnie świetny obraz. Dawid Ogrodnik jako psychopata będzie mi się śnił po nocach. Jesteśmy tylko mięsem i instynktem czy wieczną tęsknotą za godnym życiem? Jeden z mocniejszych filmów, jakie widziałem. Bardzo dobry.