Nie chodzi mi o ilośc ran, jakie otrzymali, bo za mało wiem o SEALS czy w ogóle o wytrzymałości komandosów, żeby się wypowiadać na ten temat. Kwestia wypuszczenia jeńców była trudna. Wypuszczenie ich wiązało się z ryzykiem, że ktoś z nich uprzedzi Talibów. Zabicie to sąd wojskowy, ale też większa wrogość miejscowych.

Problem widzę gdzie indziej. Komandosi z elitarnej jednostki idą w teren nie wiedząc nic o miejscowych, nie znają nawet podstawowych zwrotów w ich języku. Gdyby znali, mogliby próbować dogadać się z cywilami w takich sytuacjach albo przynajmniej wysondować, co to za jedni, po czyjej są stronie. Potem okazało się, że nie wszyscy miejscowi popierają Talibów i nawet są gotowi przeciwko nim walczyć (chociaż tutaj mogło chodzić o święte prawo gościnności, które nakazuje, że nie możesz dopuścić do tego, żeby gościowi w twoim domu spadł włos z głowy, więc są gotowi brać karabiny i za tego gościa walczyć; być może nawet wierzą, że Allah nigdy by im nie wybaczył złamania tego prawa). Komandos, którego ratują, nic z tego nie rozumie. Nie ma pojęcia, dlaczego mu pomagają, nie jest w stanie o to zapytać ani zrozumieć, co do niego mówią. Nie wie, kto (jakie klany, wioski czy jakieś inne społeczności, które w naszym społeczeństwie być może nawet nie występują), jest za talibami, a kto przeciwko nim. Jak można wysyłać żołnierzy w teren bez podstawowej wiedzy na takie temay? W ten sposób nie da się wygrać żadnej wojny w sytuacji, gdzie nie walczy się przeciwko regularnej armii.