Mam wątpliwości co do etyczności sceny, gdy grupka upośledzonych dzieci ma pierwszą próbę z akordeonistą. Moim zdaniem danie im do zrozumienia, że zawodzą, było celowo zaaranżowane przez filmowca, żeby móc pokazać ich głęboko ludzkie reakcje. Scena ta spojona jest ładną klamrą z końca filmu, i filmowi służy. Inni wychowawcy pokazani są jednak jako "aniołowie" cierpliwości i opiekuńczości, nie stosujący stymulacji negatywnej. Czy są idealizowani?