No cóż? Nie jest to na pewno film dobry, nie jest to nawet film przeciętny, ale na pewno jest to film...śmieszny. „Niebezpieczna prędkość” to typowy przedstawiciel kina klasy C, który zamiast budzić emocje, raczej bawi swą głupotą .
Ale po kolei. Już sam początek filmu nie zwiastuje nic dobrego. Mowa tu o scenie w warsztacie, gdy po raz pierwszy daje o sobie znać wyjątkowe marne aktorstwo Judge’a Reinholda. I jakkolwiek lubię tego aktora za jego rolę w „Gliniarzu z Beverly Hills”, to jednak jego popisy aktorskie w tym filmie powinny posłużyć adeptom sztuki aktorskiej za poradnik: „tak nie należy grać”, albo „jeżeli masz zamiar grać w ten sposób, to może poszukaj sobie lepiej innego zajęcia”. Jego uśmiechy, miny, gesty przerysowane, to wszystko na poziomie fatalnym. Bardzo „wiarygodny” był też ten czarnoskóry koleś, który w momentach śmiertelnego zagrożenia z uśmiechem na twarzy sypał żartami jak z rękawa. Jeszcze z tej całej trójki najlepiej wypada Nina Siemaszko, choć oczywiście i jej gra pozostawia wiele do życzenia. I do tego jeszcze ten śmieszny montaż jak w telenowelach.
Film jest oparty na faktach, ale w niektóre sytuacje naprawdę jest bardzo trudno uwierzyć. Np. akcja, gdy Dexter wskakuje na maskę i wykonuje tam różne ewolucje. Jeszcze śmieszniejszy był moment, gdy helikopter zabierał bobasa z samochodu w jakimś koszyku czy czymś takim, i tak sobie z nim latał w przestworzach. I scena końcowa, gdy pędzący z prędkością 160 km/h samochód zjeżdża z autostrady w dół, zahaczając jeszcze o coś po drodze, i nawet nie koziołkuje.
Podsumowując: nie masz browara, nie oglądaj. 3/10.