Ona potrafila mowic, jedynie nie potrafila poprawnie artykulowac wszystkie dzwieki. Miala swoj jezyk, ktory zostal zbudowany na podstawie angielskiego.

Przypuszcza, ze czlowiek w wieku doroslym jest w stanie nauczyc sie mowic, ale bedzie mial problem z wymowa tych dzwiekow, ktore sa bardzo rozne od tych ktorych zazwyczaj uzywal. Jest to zapewne zwiazane z rozwoje aparatu mowy.

Ona umiała mówić, bo mieszkała z matką, z którą rozmawiała. Może to były prymitywne rozmowy i miała bardzo ograniczony zasób słownictwa, ale mówiła.

Mózg jest plastyczny również w dorosłym wieku i można założyć, że taki człowiek nauczy się mówić, choć pewnie recytatorem nigdy nie zostanie. Nell miała te szczęście, że nie była całkowicie izolowana od świata. Ona nie znała nowoczesnego świata, ale każdego dnia obcowała z naturą, dysponowała wiedzą i podstawowych domowych przedmiotach i rozmawiała z matką w języku dla nich zrozumiałym (o ile dobrze pamiętam - a oglądałem ten film ponad dekadę temu - to matka miała chyba jakąś wadę wymowy i córka wypowiadała słowa w identyczny sposób co ona).
Uznawanie takich osób za niepełnosprawne umysłowo wynika z faktu, że w minionych dekadach gdy odnajdywano ludzi więzionych i całkowicie izolowanych od otoczenia umieszczano je w zakładach dla psychicznie chorych, gdzie nadal ich izolowano, bo bombardowani ogromną ilością bodźców świata zewnętrznego nie byli w stanie tego znieść. Krótko mówiąc nikt z nimi nie pracował, podczas gdy ich mózgi nie były uszkodzone, tylko raczej przypominały czystą kartę.
Tak naprawdę nie bardzo wiadomo jak z nimi pracować, bo trzeba ich uczyć wszystkiego od podstaw (każdy przedmiot jest dla nich czymś niepojętym). Gdy mózg widzi coś nieznanego, to włącza się ciekawość, ale gdy wszystko jest nieznane, to odczuwamy strach. Dla przykładu wrzucenie kogoś całkowicie izolowanego od świata do pokoju pełnego kolorowych zabawek mogłoby go doprowadzić do prawdziwego szaleństwa.
Kiedyś oglądałem film dokumentalny w którym poruszono ten temat i odnotowano przypadki osób, którym udało się wrócić do społeczeństwa, choć na bardzo ograniczonych warunkach.

Ja miałem na myśli raczej to, że krtań rozwija się do 13 roku życia i później praktycznie nie możesz się nauczyć dobrze języka, o czym na przykład uczą na studiach językowych. To dlatego dzieci, które wyjadą za granicę wcześniej (przed 13 rokiem życia) mają szansę nauczyć się go w takim stopniu, że będą mówili z takim akcentem jak tubylcy https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzikie_dzieci . PS. Nie uważam dzikich dzieci za niedorozwinięte. Pozdrawiam