1. Dlaczego w tych filmach jakaś złowroga siła udaje ducha rodzica postaci dziecięcej, a ona się na to nabiera, mimo że naprawdę nie powinna.
2. To bardziej taka dygresja, ale po co im aparat, który potrafi robić zdjęcia duchom, jeśli będą go używać tylko wtedy kiedy i tak wiadomo, że duchy są w pobliżu?

1. Jak człowiek jest w rozpaczy wynikającej z faktu, że nadal nie pogodził się ze stratą kochanej osoby jest bardzo podatny na manipulacje. W czasie I wojny światowej ludzie wydawali swoje ostatnie grosze, by móc porozmawiać z dziećmi, które tragicznie zginęły podczas niej. Zdesperowani ludzie porzucają rozsądek i dają się ponieść pokusom znalezienia prostych rozwiązań.
W niektórych produkcjach ludzie uciekali się nawet do nekromancji byle tylko nacieszyć się obecnością ukochanego za cenę życia przypadkowych ludzi, których i tak nie chciało się w ogóle znać.
Powiedz szczerze - czy gdyby twoja matka, siostra albo córka przedwcześnie zginęły tragiczną śmiercią byłbyś odporny na szepty namawiające cię do dołączenia do nich?

2. To że duch znajduje się w pobliżu to jedno, ale gdzie dokładnie to drugie. To podobnie jak w sytuacji, kiedy napastnik znajduje się wewnątrz mgły albo w wysokiej trawie - wiesz, że tam jest, ale nie wiesz skąd zaatakuje ani w jaki sposób.
Sam Ben używał aparatu, żeby uchronić się przed atakami duchów - wiedział, że duch z obrazu go goni, ale nie wiedział kiedy zamierza go zaatakować bronią białą.

1. Typowe cliché.
2. Ten aparat powstał w konkretnym celu, a potem miał im posłużyć do identyfikacji duchów.