Poziom dysfunkcjonalności bohaterów jest tak wielki, że ciężko spokojnie usiedzieć oglądając ich nieudolność i hipokryzję. Miało by się ochotę porządnie nimi potrząsnąć aby przywrócić ich do rzeczywistości. Wykastrowany mentalnie ojciec rodziny, gdy już się wydostaje z chorego domu, jak pies który całe życie spędził na łańcuchu, nie wie co ze sobą zrobić gdy ten w końcu się zerwie. Oszukuje siebie i nowa partnerkę, że wcale nie chodzi mu o pożądanie - rozbroiła mnie całkowicie scena "erotyczna" , w której zamiast rozbierać, ubiera bardzo atrakcyjną nagą dziewczynę - film zresztą obfituje w tego typu kuriozalne sceny. Maksymalnie przerysowane, groteskowe postacie może były by dla mnie jeszcze zabawniejsze, gdyby nie to że podobne rodzinki miałem już w realności nieprzyjemność oglądać. Film pewnymi elementami kojarzy mi się z "Mrocznym przedmiotem pożądania" Buñuela, myślę że nie przypadkowo, tyle że tutaj to akurat mężczyzna doprowadza kochankę do ciągłej konsternacji swoją ambiwalencją.