Kathy (J. Smith) jest nieszczęśliwą żoną gburowatego buca Wendella, który traktuje ją jak swoje trofeum, a wszystkich dookoła jak głupców. Zmęczona toksycznym małżeństwem kobieta, postanawia, że nie chce dłużej ciągnąc takiego życia. Wspomina mężowy o rozwodzie, bogaty przemysłowiec zdaje się jednak drwić z jej pomysłu. Kochanek Kathy, Steave, z którym jest szczęśliwa, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i usunąć z drogi gruboskórnego mężusia. Wymyśla plan, który jego zdaniem "nie może się nie udać". Po jego wdrożeniu, sprawy jednak bardzo się komplikują, na domiar złego zaczynają dziać się naprawdę dziwne i bardzo niepokojące rzeczy. Okazuje się, że najwyraźniej ktoś postanowił wciągnąć Kathy w zawiłą grę, która ma zszarpać nerwy kobiety.
Przerażona Kathy czuje się jak zamknięta w potrzask, z którego nie można się wydostać.
Nie wie jak poradzić sobie z zaistniałym stanem rzeczy, który dawno już wymknął się spod kontroli. Dodatkowo na drodze kobiety pojawia się dociekliwy detektyw (R.Mitchum), który postanawia wyciągnąć od niej jak najwięcej informacji dotyczących niedawnych wydarzeń.

Jedna z pierwszych większych ról filmowych J. Smith, która była początkiem jej kariery filmowej.
Pozwoliła jej zagrać u boku filmowej sławy - Roberta Mitchuma. Co prawda starania aktorki w filmie są dostrzegalne, uważam jednak, że wydawała z siebie zbyt dużo niepotrzebnych odgłosów (przez cały film albo jęczy / stęka, a to z bólu, a to z przerażenia albo z wyczerpania nerwowego).
Fabuła przypomina trochę trochę filmy Hitchcocka. Mamy tu wytrawnie zaplanowany spisek, w który zostaje wciągnięta nieświadoma kobieta, i suspens, który każe nam do samego końca czekać na ostateczne wyjaśnienie i podtrzymuje poprzeczkę napięcia.
Film jest ogólnie niezły, choć z dzisiejszej perspektywy nie serwuje nam na tacy za dużo elementów zaskoczenia (widziało się już podobne produkcje).
Fakt faktem, film naszpikowany jest jednak dreszczem emocji (widz zostaje zawieszony w niepewności prawie do samego końca) a, atmosfera przeplatana jest elementami grozy (chociażby nawet "diaboliczne" odgłosy małp trzymanych w klatce w domu Kathy, które podsycają jeszcze bardziej nastrój lęku).
Największym atutem jest jednak zakończenie, które naprawdę nie powiela klisz i potrafi zaskoczyć.

Film znany jest także pod tytułem "Nocne zabójstwo".