Jedyną rodziną Dwighta są jego siostra Jessie oraz brat Thomas. Mężczyzna kocha ich i zarazem nienawidzi, zmuszają go bowiem do robienia nieludzkich rzeczy. Otóż Thomas cierpi na dziwną chorobę, której symptomy można hamować tylko poprzez podawanie chłopakowi świeżej krwi. Dwight przemyka więc nocami po ciemnych zaułkach w poszukiwaniu bezdomnych, za którymi nikt nie będzie tęsknił, po czym pozbawia ich życia i dostarcza zwłoki siostrze, która spuszcza z nich życiodajną krew. Dwight chciałby być dumny ze swej braterskiej postawy, ale z każdym kolejnym mordem w jego sercu pojawia się coraz więcej wątpliwości. Czy na tym będzie polegało całe jego życie?

Każda rodzina to osobny wszechświat - ludzie, dom, rytuały, ustalone miejsca przy stole, ulubione piosenki, wspólne oglądanie telewizji i bolączki dnia codziennego. Ktoś zarabia, ktoś robi zakupy, ktoś przygotowuje posiłki. Ktoś wymaga opieki, a ktoś inny mu ją zapewnia. Nie zawsze jest łatwo, czasem chciałoby się żyć inaczej, ale... rodzina to rodzina. Wszechświat Dwighta, Jessie i Toma nie różni się pod tym względem od innych. Jednak próg ich domu ze szczelnie zasłoniętymi oknami goście przekraczają... tylko w jedną stronę, często wleczeni są wręcz siłą.
Brzmi jak horror? Ciepło, bo film Jonathana Cuartasa to wariacja na temat dobrze znanych motywów ze światłowstrętem i życiodajną krwią w tle. Tu dostajemy je jednak w formie realistycznej opowieści o rodzinie w konwencji "kitchen sink drama" - i to dosłownie, bo kuchnia to miejsce niejednej krwawej sceny.